3 jaar later.... een hoop chemo's verder en heb uit eindelijk mijn dierbare vader verloren aan deze zware strijd. De afgelopen jaren zijn niet te beschrijven, Een roller coaster van vechtlust, hoop, liefde en verdriet. Altijd maar sterk zijn houdt niemand vol, ook ik niet.
Vandaag, zaterdag 29 november.... vandaag is het precies 7 weken geleden dat hij op 11oktober 2014 om 19.15 uur zijn laatste adem uitblies. Ik staar naar zijn nagedachteniskaartje, een prachtig foto van een aantal jaar geleden waar hij een ondeugende blik heeft, en een glimlach zoals iedereen hem zal herinneren.
Het is lastig om de draad weer op te pakken, mensen vragen vaak, hoe is het met je? En het antwoord is eigenlijk dat ik het niet goed weet. Dus dan zeg ik maar, het gaat goed met me. Ik moet verder, en dat zou papa willen. Ik denk dat mensen blij zijn om dat van mij te horen, mensen willen niet horen dat je het niet weet, of dat het slecht gaat, want wat kunnen zij daarmee, kunnen ze het veranderen? willen ze dat überhaupt. En wat levert het mij op, om me zo kwetsbaar op te stellen? Moet ik daar troost uit halen, moet dat het verlies draaglijker maken? Moet ik me daardoor opgelucht voelen? fuck dat! Echt niet. Dat helpt geen flikker! Ik kan dit makkelijk in m'n eentje, of et lang duurt, geen idee. Of dat het me veranderd, ja dat doet het. Ik ben nu al veranderd. Ik bekijk het leven totaal anders.
Vanaf 11 oktober bekijk ik de wereld zoals ik het wil. De eerste weken zijn onwerkelijk, je gaat een uitvaart regelen voor de enigste consequente mannelijke rol in je leven, degene waar je zoveel op lijkt, degene die precies dezelfde trekjes en praatjes heeft. Degene die jou samen met je moeder heeft voorbereid op de grote boze wereld. Je allerliefste papa. Na de uitvaart komt het leeghalen van zijn woning. Daar gaat ook een maand overheen. 4 Weken zijn we druk mee, en nu al 12 dagen op ons zelf aangewezen. En nu moet het beginnen..... nu moeten we gaan rouwen, gaan afsluiten en vooruit proberen te kijken.
Ik doe m'n best, ik kijk vooruit, maar ook veel achteruit. Ik zet soms 10 stappen vooruit en 3 achteruit en soms ook anders om. Iedere dag is er 1. En iedere dag is verschil..
Dus zoals iedereen leest. Het gaat!
