Hallo lezers,
Afgelopen vrijdag had pa een gesprek met de oncologieverpleegkundige Franka. Ze heeft met papa en Jolanda het hele proces van de chemotherapie doorgesproken en uitgelegd wat er komen gaat de aankomende perioden. Vrijdag 2 september beginnen ze al met de eerste kuur! Dit is in mijn ogen heel snel! De chemokuur zal bestaan uit 2 verschillende middelen die via een infuus binnen druppelen + 14 dagen pillen slikken. De eerste kuur zal ongeveer 5,5 uur duren. Voor deze eerste kuur dient hij ook een nachtje daar te blijven. Dit is in verband met bijwerkingen/allergie die kan optreden! Alles werd piekfijn uitgelegd en zoals we wel gewend zijn kreeg pa weer een nieuwe klapper mee naar huis. Het klappertje Chemotherapie. Hierin staan alle handelingen, bijwerkingen, medicijnen en een persoonlijk dagboek. Dit persoonlijk dag boek is best handig! hierin kan de patient beschrijven hoe het de dag ging, welke bijwerkingen er zijn opgetreden en wat de ondernomen acties hier voor zijn en of de acties resultaat hebben opgeleverd. Het is wel weer een heel boek wat je door moet lezen. Maar goed dit doe je toch geleidelijk aan. Pa & Jo hadden een gerustgesteld gevoel en waren erg goed geinformeerd.
Zaterdag had ik een date met mijn vader! Hij kwam smiddags naar mij toe, we zijn samen naar winkelcentrum presikhaaf gegaan en hebben daar even lekker geslenterd. Zoals gewoonlijk ging het goed met pa en zag hij er goed uit. Dat is het lelijke aan alles. Je kan niet zien en niet voelen dat je zo ziek bent en je moet het maar aannemen van een aantal doktoren. Gelukkig is pa gemotiveerd om de strijd aan te gaan en gaat hij er gewoon voor ! We hebben lekker samen gegeten en nog even op de bank gehangen en rtl 4 gekeken! Toen was er haast.. want meneer kijk studio sport en ikke niet! Dus hij is om 10 uur in de auto gesproken en snel naar huis gesjeest om zijn oude vertrouwde programma lekker op zijn eigen bank te kijken! Hij heeft het weekend ook in zijn eigen huis geslapen en dat beviel hem best even goed! (Niets gaat boven je eigen bedje!)
Gister ben ik nog heerlijk uit eten geweest met Giovanni! Erg lekker & verassend goed weer.
Tip: Bisto Robin Hood in Arnhem (bijna ons stamrestaurant) HAHA
En nu is de werk week weer begonnen en gaan we er tegen aan.
Vrijdag dus de eerste chemo en jullie horen daarna wel weer een update vanuit mijn blog!
Trouwens! mijn vader leest dit blog! Hij vind het erg mooi beschreven en blijft het lezen. Dat is pas fijn om te horen!
Nou bedankt voor jullie tijd!
Liefs Tamara
maandag 29 augustus 2011
donderdag 25 augustus 2011
Het is even geleden
Ik heb al een enige tijd niks meer geschreven. Dit komt onder andere door dat ik het gewoon razend druk heb.Ik ben een aantal weekendjes weg geweest of naar een feestje of lekker naar Parijs, alles om even te genieten van het hier en nu. Even gedachten op nul. Ook moet ik eerlijk zijn, mijn hoofd stond er niet echt naar. Maar nu heb ik mijn uitlaatklep weer even nodig en zal ik daarom deze blog daarvoor gebruiken.
Ik wil in dit blog ook even mijn zus een hart onder de riem steken. Ze heeft nu de zorg voor papa in haar huis en dat is voor haar en het gezin natuurlijk ook niet altijd even makkelijk! Ik ben een telefoontje van je verwijderd en sta hier voor jullie klaar dag en nacht.
De afgelopen weken zijn er veel dingen gebeurd en zijn we ook weer regelmatig in het ziekenhuis geweest. Papa knapt aardig op nu hij eindelijk de nodige paracetamols slikt! Door zijn eigenwijsheid was hij gestopt met pijnstillers en dat was niet de beste manier. Zijn redenen van stoppen waren om door deze beslissing het extreme nachtzweet tegen te gaan. Dit zorgde er wel voor dat hij elk pijntje voelde, zijn eetlust minder werd en dat hij veel vermoeider werd. Maar dit alles is nu voorbij en hij doet goed zijn best om weer op kracht te komen.
Nu hebben we gesprekken gehad met verschillende artsen, zowel de chirurg als de oncoloog als met de stoma verpleegkundige kwamen daarbij aanbod. Hoe goed papa ook geneest en hoe sterk hij ook is, de harde waarheid is wel dat hij van binnen flink ziek is en niet te genezen valt."
Dit is iets waar we ons allen natuurlijk wel van bewust zijn, alleen lijkt het zo onwerkelijk als je bij hem bent.
De arts wilt zo spoedig mogelijk met de chemotherapie beginnen, en hij hoopt dat dit binnen nu en 2 weken helemaal geregeld is. De chemotherapie is puur vergif dus dat je er ziek van wordt is niet uit te sluiten. Toch zijn we wel neergeslagen, al wetende dat het een hevige strijd gaat worden, waarbij niemand weet hoelang dit duren mag. Er is gesproken over de "gemiddelden van levensverwachting" van iemand in deze fase maar hier gaan we ons niet op vast pinnen. Dit zijn natuurlijk de rot berichten die niemand wilt horen en daar uit put je geen goede moed. Dus papa gaat ervoor om het gemiddelde flink opkrikken en eens laten zien dat hij nog zeker niet van deze wereld af is! En niet gaat zonder strijd! Ik heb zoveel respect voor mijn lieve papa! Wat een wilskracht en vechtlust moet die man wel niet hebben! Dat het een kanjer is dat weten we natuurlijk allang! Wat er ook op hem en ons als gezin te wachten staat.. ik sta vierkant achter hem! En steun elke keuze die hij maakt! En elke dag vechten we met hem mee..
Mijn papa = mijn held!
maandag 1 augustus 2011
Het gaat de goede kant op!
Hoi allemaal,
Ik heb even niks geschreven , ik ben een beetje druk geweest en heb wat tijd voor mezelf genomen! Is ook nodig he! Afgelopen vrijdag 29 juli was de oudste dochter van mijn zus jarig! De grote meid is 9 jaar geworden. Dit hebben we natuurlijk gevierd. Toch was het niet het zelfde omdat papa altijd zo aanwezig is op een feestje of partijtje! Het was ook wel het grootste gespreksonderwerp die dag. Logisch ook hoor, iedereen kent hem en leeft mee. Ondanks dat smste pa ons dat hij al flink aan het oefenen was, en op wandel tocht was naar het binnenhof in het Canisius Wilhelmina Ziekenhuis! Gelukkig gaat het nu stukken beter met papa. Afgelopen dagen ging het wat minder, pa had steeds meer last van hallicunaties en werd daardoor onrustig en heeft bijna 48 uur niet durven te slapen. Dit kwam door de verschillende medicijnen en deze zijn ook stop gezet. Gelukkig ging het daarna met stappen vooruit! Pa kreeg meer energie, nam zijn rust en galmde met zijn grapjes over zuster Jenny door de gang heen. En als pa grapjes maakt... dan weet je het wel!
En wat een bezoek dat hij heeft gehad, veel familie, vrienden, buurtjes, oude kennissen etc kwamen hem opzoeken! Hij is onwijs verwend met cadeautjes, snoep, fruit!! VEEL FRUIT! en leuke en zelfs "spannende" leesblaadjes! haha! En de kaarten.. Ongelovelijk! Het deed hem veel goed om iedereen te zien en wetende dat iedereen in gedachten bij ons is.
Vandaag werden we vroeg verwacht in het ziekenhuis, we hadden een afspraak met de stoma verpleegkundige. Ze ging papa begeleiden bij het het vervangen van de stoma en vragen die we hadden betreft de stoma/eetpatroon etc. Tot ieders verbazing deed pa het perfect zelf! Alsof hij het altijd al gedaan had. Hij heeft zijn stoma geaccepteerd en ziet het als een deel van hem nu. En dat is fijn! We waren mega trots op die brompot!
Daarna hadden we een afspraak bij de arts. We hadden nog wat vraagjes over de behandelingen, de keuze om toch voor een stoma te gaan etc. De arts (TED; Puppy genoemd) was erg te spreken over papa's vooruitgang. Vertelde ons dat er 25 % kans was op slechte genezing van de darmen en dat wilde ze voorkomen. Ze wilden het helingsproces van papa sneller in gang zetten zodat hij sneller geneest en eerder fit is voor de chemotherapie. Papa had in de dagen dat zijn morfine hem van stuk bracht meerdere malen geroepen dat hij geen chemotherapie meer wilde en absoluut geen andere behandelingen wilden ondergaan. Hij verklaarde aan de dokter dat dit kwam doordat hij zich ineens zo slecht voelde door de morfine en vertelde dat hij nu tegen alles heel anders aankijkt en natuurlijk door knokt in dit gevecht! Ik was blij dat hij hier weer volledig achter staat, als je vader stellig zegt dat hij het niet meer wilt zakt ook bij ons de moed even in de schoenen. Maar hij krabbelde op en ziet er nu kei goed uit! Hij is niets afgevallen! wordt goed verwend door de buurtjes met lekker eten en heeft al zijn tas ingepakt om morgen lekker naar huis te gaan! Pa mag morgen tussen 10.00 uur en 11.00 uur naar huis (lees; Jolanda's huis). Ze zal hem even lekker vetmesten met heerlijke Pizza etc!
Pa zal volgende week een CT-Punctie krijgen voor het laatste onderzoek en dan is het wachten op alle uitslagen van de biopten. Dit zal rond 10/11/12 augustus zijn.
Bedankt voor alle steun, telefoontjes, smsjes, emailtjes, kaartjes, bezoekjes! Erg lief!
I'll keep you posted!
Kisses, Tamara
Ik heb even niks geschreven , ik ben een beetje druk geweest en heb wat tijd voor mezelf genomen! Is ook nodig he! Afgelopen vrijdag 29 juli was de oudste dochter van mijn zus jarig! De grote meid is 9 jaar geworden. Dit hebben we natuurlijk gevierd. Toch was het niet het zelfde omdat papa altijd zo aanwezig is op een feestje of partijtje! Het was ook wel het grootste gespreksonderwerp die dag. Logisch ook hoor, iedereen kent hem en leeft mee. Ondanks dat smste pa ons dat hij al flink aan het oefenen was, en op wandel tocht was naar het binnenhof in het Canisius Wilhelmina Ziekenhuis! Gelukkig gaat het nu stukken beter met papa. Afgelopen dagen ging het wat minder, pa had steeds meer last van hallicunaties en werd daardoor onrustig en heeft bijna 48 uur niet durven te slapen. Dit kwam door de verschillende medicijnen en deze zijn ook stop gezet. Gelukkig ging het daarna met stappen vooruit! Pa kreeg meer energie, nam zijn rust en galmde met zijn grapjes over zuster Jenny door de gang heen. En als pa grapjes maakt... dan weet je het wel!
En wat een bezoek dat hij heeft gehad, veel familie, vrienden, buurtjes, oude kennissen etc kwamen hem opzoeken! Hij is onwijs verwend met cadeautjes, snoep, fruit!! VEEL FRUIT! en leuke en zelfs "spannende" leesblaadjes! haha! En de kaarten.. Ongelovelijk! Het deed hem veel goed om iedereen te zien en wetende dat iedereen in gedachten bij ons is.
Vandaag werden we vroeg verwacht in het ziekenhuis, we hadden een afspraak met de stoma verpleegkundige. Ze ging papa begeleiden bij het het vervangen van de stoma en vragen die we hadden betreft de stoma/eetpatroon etc. Tot ieders verbazing deed pa het perfect zelf! Alsof hij het altijd al gedaan had. Hij heeft zijn stoma geaccepteerd en ziet het als een deel van hem nu. En dat is fijn! We waren mega trots op die brompot!
Daarna hadden we een afspraak bij de arts. We hadden nog wat vraagjes over de behandelingen, de keuze om toch voor een stoma te gaan etc. De arts (TED; Puppy genoemd) was erg te spreken over papa's vooruitgang. Vertelde ons dat er 25 % kans was op slechte genezing van de darmen en dat wilde ze voorkomen. Ze wilden het helingsproces van papa sneller in gang zetten zodat hij sneller geneest en eerder fit is voor de chemotherapie. Papa had in de dagen dat zijn morfine hem van stuk bracht meerdere malen geroepen dat hij geen chemotherapie meer wilde en absoluut geen andere behandelingen wilden ondergaan. Hij verklaarde aan de dokter dat dit kwam doordat hij zich ineens zo slecht voelde door de morfine en vertelde dat hij nu tegen alles heel anders aankijkt en natuurlijk door knokt in dit gevecht! Ik was blij dat hij hier weer volledig achter staat, als je vader stellig zegt dat hij het niet meer wilt zakt ook bij ons de moed even in de schoenen. Maar hij krabbelde op en ziet er nu kei goed uit! Hij is niets afgevallen! wordt goed verwend door de buurtjes met lekker eten en heeft al zijn tas ingepakt om morgen lekker naar huis te gaan! Pa mag morgen tussen 10.00 uur en 11.00 uur naar huis (lees; Jolanda's huis). Ze zal hem even lekker vetmesten met heerlijke Pizza etc!
Pa zal volgende week een CT-Punctie krijgen voor het laatste onderzoek en dan is het wachten op alle uitslagen van de biopten. Dit zal rond 10/11/12 augustus zijn.
Bedankt voor alle steun, telefoontjes, smsjes, emailtjes, kaartjes, bezoekjes! Erg lief!
I'll keep you posted!
Kisses, Tamara
Abonneren op:
Posts (Atom)