Hoi iedereen,
Ik ben een tijdje weg geweest maar heb de afgelopen 3 dagen even hieronder samen gevat.
Dinsdag 26 juli, Papa is vandaag opgenomen, om 10uur moest hij in het ziekenhuis zijn. Hij heeft een mega tas ingepakt en is er klaar voor. Jolanda bracht papa naar het ziekenhuis. Daar werd pa naar zijn kamer gebracht en kwam hij bij zijn kamer genoot Toon. Een man die 3 weken in coma is gehouden en net van de Intensive Care af is. Pa en Toon kunnen het met elkaar vinden, al is papa nu nog veel te spraak zaam en Toon herstellende is die veel slaapt. Grapjes worden meteen gemaakt en dat is onze pa.
Na een tijdje wordt pa opgehaald voor een bronchoscopie. Ze gaan met een slang in de keel, door de longpijp een stukje weghalen van de long tumor. Dit is geen prettig onderzoek. Pa komt terug, hoest even een tijdje en heeft hiervan meer gevoeld. Hierna mag hij terug naar de kamer waar hij gewoon weer met praatjes verder gaat. Hij heeft zijn hele mini-disk collectie meegenomen en vermaakt zich prima. S'avonds ben ik even op bezoek gegaan.Onderweg naar het ziekenhuis belde ik mn pa op, hij zei; Tamara het is hier geen pretje, ik kreeg maar 1 gehaktbal bij mijn sperzie bonen. Dat was echt niet genoeg zei die. Ik heb roomservice gebeld en gevraagd of ik 2 ballen extra kreeg, maar helaas zei pa. Ik werd afgescheept met een paar sneetjes brood! Ik begon te lachen.. Hij zei meteen; Loop naar de kantine en breng wat lekkere wafels mee of iets, en een heerlijk kopje koffie! En dat heb ik gedaan! Ik loop afdeling C44- algemene heelkunde op en ben op zoek naar kamer 19. Lang hoef ik niet te zoeken. Ik hoor hem in de gang al praten! Kijk m daar nou liggen. Die ouwe goedzak. In een hip tshirtje ligt ie te kletsen met de visite van de buurman.
Zoals gewoonlijk vliegen de grapjes weer om de oren. Ik vind het wel een raar gezicht onze pa in een ziekenhuis bed. En blij dat hij was met de overheerlijke wafels! 1tje eet ik op.. de ander is voor morgen. Prima zei ik.. nog geen minuut later kwam een kennis van Toon op bezoek; Peter voor jou een sauzijs. Omdat je honger had! Ik begon te lachen.. Pa zei; jij mag vaker op bezoek komen!
Helaas is ook vandaag de chirurg langs gekomen met minder leuk nieuws, ze hebben besloten een permanente stoma aan te leggen omdat ze de risico niet willen lopen dat hij een lekkage kan krijgen in de dikke darm waar door ze langer moeten wachten voor de andere behandelingen (Chemotherapie). Dit is natuurlijk een flinke tegenvaller. We moeten nu maar hopen dat hij zo spoedig mogelijk herstelt en ook zo fit mogelijk is om die chemo aan te kunnen. Verder heeft pa t grootste woord en is hij de Peter die iedereen kent. Morgen zal hij een toontje lager zingen zegt hij met een knipoog. We zijn benieuwd. Op naar morgen! Een van de rottigste dagen tot nu toe.
Woensdag 27 juli, de dag dat onze pa onder het mes moet. Jolanda en ik hebben afgelopen nacht nog even met zn 2e zitten praten over van alles en nog wat, en voornamelijk over papa. We hebben allebei waardeloos geslapen. Half 2 zag ik mn bed en half 4 zag ik m nog steeds. De tijd ging maar niet voorbij en de slaap al helemaal niet. Half 7 klaar wakker. Om 7 uur zou de wekker gaan dus was al ruim op tijd klaar en wel. Arjan (Zwager) had een kan thee voor Jolanda en mij gezet. We hebben beneden nog even zitten praten over de operatie van vandaag. Jo en ik hadden geen trek en sprongen vroeg de auto in. We sjeesden naar het CWZ. Hup hup snel even naar onze pa en hem even een dikke knuffel geven! Daar aangekomen ligt hij al helemaal klaar en wel voor de operatie. Een lelijk blauw OK jasje aan. Hij maakt zoals gewoonlijk nog grapjes, maar ook aan hem kan je merken dat hij zenuwachtig is. De verpleging komt hem halen en we mogen met hem mee lopen tot de klinische OK. Daar mogen we "elkaar gedag" zeggen. Ik had het toen wel even moeilijk. Ik geef hem een dikke kus en zeg snel hou van je pa! Succes en tot straks!! Jo en ik pakken elkaar even stevig vast en moeten allebei even slikken. Daar gaat ie; en zo stoer als hij is gaat hij heel relaxed met zijn arm onder zijn hoofd de voorbereiding in.
De operatie duurt na zeggen; 2 tot 2,5 uur. Jolanda en ik besluiten even afleiding te zoeken, en gaan lekker ontbijten bij La Place en proberen nog wat winkeltjes in te duiken. Tijd gaat te snel. Het is al 11 uur geweest en we besluiten naar Jolanda's moedertje te gaan. Even bijkletsen en samen afwachten op telefoon van de Chirurg. Ik merk aan mezelf dat ik niet lekker in mn vel zit, ik kijk om de minuut op mijn telefoon en de klok is een voorwerp die ik in elk huisje/winkeltje probeer te zoeken. De spanning wordt met het kwartier erger. Papa zou om half 10 onder het mes gaan. Dat houdt in dat hij dan tussen half 12 en 12 uur uit de OK zal komen. Om 12 uur horen we nog steeds geen telefoon over gaan. We besluiten zelf om half 1 te bellen naar de afdeling waar hij op ligt. Ze kunnen ons niet veel informatie geven, alleen dat ze iets later begonnen zijn met de operatie en daardoor uitlopen en dat de chirurg nog met hem bezig is. "Met hem bezig is?" Dat klinkt echt belachelijk.
We kunnen onze zenuwen niet bedwingen en besluiten om vanuit Ans haar huis meteen naar het CWZ te rijden. We willen er liever zijn als ze bellen. We gaan direct naar de afdeling maar daar kunnen ze ons nog steeds niet helpen. Ondertussen beginnen Jolanda en ik toch wel even het wat benauwder te krijgen en twijfelen we aan alles. We besluiten toch koffie te gaan drinken. Het duurt allemaal veel te lang. Op mijn klok is het nu; half 3!! We gaan naar de afdeling en besluiten niet meer weg te gaan. Stijf van de zenuwen tikken de minuten voorbij op de klok. het is nu half 4 en nog steeds geen gehoor. En dan gaat in eens Jolanda's telefoon. Ik neem op en het is de arts. De operatie is 3 uur uitgelopen maar het is goed gegaan. De tumor is goed verwijderd en er zijn geen complicaties opgetreden. Ook is er een biopt van de lever gemaakt.
Pa werd naar de verkoeverkamer gebracht om daar rustig te slapen en bij te komen van de operatie.
Zodra hij op de afdeling zou komen werden we weer gebeld.We vroegen hoe is het met hem, is hij bij bewustzijn? De zuster zei; Oh ja hoor! Jullie vader is erg goed bij!
We zijn als een speer naar het ziekenhuis gekomen. Eenmaal daar aangekomen zagen we onze pa liggen met een aantal slangetjes in zijn lichaam. Met in zijn hand een wafel! Hij nam een grote hap en keek heel schuldig. Ik vroeg mag jij wel eten en de visite van Toon schudde hevig NEE. Ik pakte de wafel af en gaf m op zn donder! Die stiekemerd mocht helemaal niet eten en zat gewoon tegen dokters advies in een wafel naar binnen te stouwen. Hij zag er wel moe uit maar klonk als de oude. "Waar bleven jullie nou!!" zei die licht geirriteerd. "Ik had tegen de chirurg gezegd dat ik 2 hele knappe dochters had maar jullie zaten potverdorie niet in de wachtruimte! Stond ik mooi voorschut!" Nou werd tijd dat jullie er zijn. Pa begon meteen met ik voel me goed, geen pijn. Ik keek m aan en zei doe niet zo stoer. Hij zei ik heb een stoma en hij is paars! Precies het kleurtje van mijn tshirt en elke dag krijg ik een ander kleurtje. Ik keek m aan en hij begon te lachen met een heel raar lachje. Ik keek Jolanda aan en begon te lachen. Onze pa was High van de morfine. Hij was opstandig, wilde graag een reactie uitlokken en ging ons zelfs een beetje irriteren. Maar ook wist ie wanneer ie de grens op zocht en deed ie meteen weer even slijmen. Die gekke man! We hebben nog een klein uurtje bij hem gezeten en gelachen om zn rare gedrag en zn gekke grapjes. De zusters op de afdeling zullen het zwaar met hem krijgen! We geven de beste man een dikke kus en laten hem verder rusten.
Donderdag 28 juli, THE BAD DAY, vanochtend belde ik pa, hij had niet goed geslapen en van de morfine begon die gekke dingen te zien en vond dat vervelend. Het is een bijwerking van morfine. Hij kreeg vandaag veel bezoek; vrienden familie en buren stonden de hele dag door aan bed. Hij was alleen niet helemaal bij en zijn optimisme was verdwenen. De morfine zorgde ervoor dat hij erg duf werd en ook flink aan het zweten is. Ook werd hij kribbig en opstandig. Dit maakte het voor visite niet altijd even fijn. Papa had een bad day! Hij zei zelfs ik wil geen chemo meer. Dit was voor ons niet leuk om te horen. Jolanda praat nog even met pa en later zegt hij zelf dat hij er misschien over een paar dagen wel weer anders over zal denken. Hij zei; mijn vecht lust is even weg. Dit zijn we niet gewend van onze pa. Maar we snappen hem wel. Niemand heeft ooit gezegt dat dit makkelijk zou worden. Dit wordt een kei hard gevecht. Hij heeft vandaag een off-day en dat mag hij. We bekijken het dag tot dag. Morgen weer een dag.
Zo, nu zijn jullie op de hoogte van alles.
Groetjes Tamara
donderdag 28 juli 2011
vrijdag 22 juli 2011
Bijna weekend!
Jaja, Eindelijk het einde van de week is in zicht! Wat ben ik toe aan weekend, nog een aantal uurtjes werken! Weekend, dat is voor mij; Lekker uitslapen (voor zo ver dat kan) en shoppen? en eventueel een leuk dansje doen of gewoon lekker bankhangen met een baar zwijmelfilms of goede actie!
Misschien heb ik genoeg wilskracht en puf en ga ik even naar de nijmeegse zomerfeesten. En misschien blijf ik wel lekker @ home.
Nu nog even mijn laatste uurtjes op werk door bikkelen en dan gaan we 2 dagen ontspannen.
Voor iedereen, een fijn weekend alvast en succes met de laatste uurtjes werken!
BTW, heb mijn hersenpan thuis laten liggen. Portemonnee+ov chipkaart niet mee genomen en met mazzel 3 euro in mn zak op een buskaartje naar mn werk te scoren.. Eindstand; HOE GA IK NAAR HUIS? hahahahahahaha! Ik verzin wel wat...
Kusjes Tamara
Misschien heb ik genoeg wilskracht en puf en ga ik even naar de nijmeegse zomerfeesten. En misschien blijf ik wel lekker @ home.
Nu nog even mijn laatste uurtjes op werk door bikkelen en dan gaan we 2 dagen ontspannen.
Voor iedereen, een fijn weekend alvast en succes met de laatste uurtjes werken!
BTW, heb mijn hersenpan thuis laten liggen. Portemonnee+ov chipkaart niet mee genomen en met mazzel 3 euro in mn zak op een buskaartje naar mn werk te scoren.. Eindstand; HOE GA IK NAAR HUIS? hahahahahahaha! Ik verzin wel wat...
Kusjes Tamara
dinsdag 19 juli 2011
kort stukje
Hallo allemaal,
Geen idee welke datum we leven, of het maandag , dinsdag of nou woensdag is.
De zon schijnt! Dat is het eerste wat me vanochtend op viel.. en dat is positief!
Gelukkig maar, ik heb de zon wel een klein beetje gemist de afgelopen weken. Even er van genieten!
Vandaag een uitgebreid gesprek gehad met de verpleegkundige en dat was fijn.
Daarna ben ik weer aan het werk gegaan, het gewone leven gaat ook gewoon weer door he. Het is fijn om lekker aan de slag te zijn. Afleiding is goed!
Mijn familie waardeert de steun en de reacties van jullie allen.
En nog bedankt voor de reacties op mijn blog! Ik vind het super lief hoe jullie mee leven! Ik zal mijn vader een dikke knuffel geven!
Tot de volgende blog! X
Geen idee welke datum we leven, of het maandag , dinsdag of nou woensdag is.
De zon schijnt! Dat is het eerste wat me vanochtend op viel.. en dat is positief!
Gelukkig maar, ik heb de zon wel een klein beetje gemist de afgelopen weken. Even er van genieten!
Vandaag een uitgebreid gesprek gehad met de verpleegkundige en dat was fijn.
Daarna ben ik weer aan het werk gegaan, het gewone leven gaat ook gewoon weer door he. Het is fijn om lekker aan de slag te zijn. Afleiding is goed!
Mijn familie waardeert de steun en de reacties van jullie allen.
En nog bedankt voor de reacties op mijn blog! Ik vind het super lief hoe jullie mee leven! Ik zal mijn vader een dikke knuffel geven!
Tot de volgende blog! X
maandag 18 juli 2011
weer een ongelovelijke rotdag!
Goedeavond,
Eindelijk zit ik voor het eerst op een fatsoenlijke stoel! De ochtend begon TE vroeg! Ik had de afgelopen nacht niet goed geslapen, vanaf 03.00 uur heb ik mijn bed letterlijk geterroriseerd. Wat een drama. Half 6 klaar wakker en kon niet meer in vaste slaap vallen. Dit is heel vervelend aangezien om kwart over 7 mijn wekker weer ging. Hup aangekleed en wel naar het treinstation in Arnhem. Op weg to my vader.. Om 9 uur staat mijn pa me op te wachten in dukenburg, om zsm naar het Canisius Wilhelmina Ziekenhuis te rijden. Om 9.25 hebben we een afspraak met de chirurg; Dokter S. Ik vind dit geen fijne dokter om mee te praten, hij heeft een negatieve uitstraling tegenover ons en over de kanker. Toch had de dokter wel interessant nieuws, de tumor was voor zo ver ze zagen operabel. Ze willen een beperkt stuk weg halen van het omliggend weefsel om zo een stoma te voorkomen. Dit klinkt natuurlijk als een opluchting, alleen een risico bij uitzaaiingen is dat het weefsel niet sterk genoeg is om zonder stoma te helen. Verder nemen ze ook een biopsie van de lever. Dit wordt op kweek gezet. Het klinkt allemaal okay, en we vragen wanneer deze operatie plaats vind. Woensdag 27-7-2011 wordt ons vadertje geopereerd. Dit is in onze ogen zeer vlug en we zijn met dit nieuws erg blij! Woensdag wordt de dwarsliggende tumor verwijderd! WEG MET DAT DING! De hoe wat waar en wanneer en waarom wordt allemaal uitgelegd in onze volgende afspraak bij de GIO Poli ( ik weet het! Wat een naam!!!) Dit keer houd het in; Gastro Intestinale Oncologie (kwaadaardige tumoren afdeling in het spijsverteringskanaal) In deze poli werkt een team van een aantal dames met verrassend de naam; Jolanda!, Harma en nog eentje? Een van deze dames legt ons uit wat ons te wachten staat voor de operatie. Het schema ziet er als volgt uit; dinsdag afspraak met poli, woensdag 2 afspraken met anethesie en wordt er een hartfilmpje gemaakt. En volgende week dinsdag middag,.... Opname.
De inhoud hiervan wordt kort besproken en voor meer details worden we verwezen naar de afspraak van morgen met verpleegkundige Jolanda.
We vertrekken met een aantal papieren en gaan even bij tanken met een kopje koffie in de kantine. Daarna vertrekken we voor een korte periode naar huis om vanmiddag om 14.00 uur weer met tegenzin terug te gaan naar 't CWZ.
--->>> 14.00uur. AANWEZIG op de Longafdeling, en met tegenzin... we zitten in een wachtkamer en de afspraken lopen gigantisch uit... het is pas rond 14.35 voordat we aan de beurt zijn.
De long arts breekt het ijs niet... ze gooit het kapot... Op de ct scan zijn wat zeer vervelende dingen naar boven gekomen. Ze pakt het dossier erbij en klinkt voor ons op de nog ongeziene scans... We krijgen eindelijk de beelden te zien.. (niet dat we er heel veel wijzer van worden). De arts begint te vertellen... het enige wat mijn oren nog horen zijn; meerdere uitzaaiingen, lever, longen, en tumor... Tumor? Hoe bedoel je tumor.. Mijn vader heeft maar 1 tumor! en die zit in de darm.
Nou nee dus! In mijn vaders long is een 2e tumor gevonden. De tijd lijkt even stil te staan en alles om ons heen lijkt in slowmotion te worden afgespeeld. De long arts verteld ons dat de tumor gezien in de long hoogstwaarschijnlijk niet van de darm af komt maar nog eens long kanker er bij is. Het enige wat in mij op komt is Wanneer houdt het nou eens op? Wanneer komen ze eens goed nieuws brengen... het kleine eilandje van grond wat we nog hadden wordt wederom weg geslagen. BOEM.
Daarna vergaat het gesprek heel snel, longpunctie, uitzaaiing punctie, opname vervroegen, longinhoud /blaastest, operatie, klaplong, chemotherapie,bestraling etc zijn de woorden en onderzoeken die zsm verricht worden. Mijn hoofd draait even rondjes en ik zie dat mijn vader even neergeslagen er bij zit.
Wat deze man even in 2 weken te horen heeft gekregen wens ik mijn ergste vijand nog niet toe. Hoe kan dit in vredesnaam gebeuren! Onze pa is zo'n sterke man, voelt zich niet ziek, is overtuigd in het betere en wilt strijden voor zijn leven. En nu... hij zit verloren in de stoel net als mij met zijn ziel onder de arm.
Nou dat is dan toch echt de Jackpot he, zegt pa. Alles wat je krijgen kan dat heb ik, al het harde werken voor niets gedaan. Even lijkt de moed ons totaal in de schoenen te zakken, maar ons wordt gezegd; Probeer positief te blijven! ... Positief te blijven? Na elke neerslag komt er een dubbele klap bij, weer een neerslag, BOEM weer een klap.. weer positieve gedachtes BAM alles wat je maar kan hebben.
De longarts wenst ons veel sterkte en probeert mijn vader zo goed mogelijk te vertellen wat ze nu gaan doen. De verpleegkundige van de longafdeling ook genaamt Jolanda zal met de andere Jolanda van de poli alles samen bespreken. Wat een Jolanda's in een keer, GEK!
Ondertussen heb ik Jo en Chris en wat andere betrokken familieleden/kennissen ingelicht over de situatie. Het maakt het er niet beter op. Je hoort anderen verdriet hebben maar probeer zelf zo sterk mogelijk te blijven. Niet huilen nu! Kom op.. Even door de tranen heen bijten tamara! Ik verman mezelf en probeer met mn vader toch het positieve in alles te zien. Niet dat het werkt maar zonder hoop is er niks meer,.....
Ondertussen zijn de uren voorbij gegaan en zitten we rond de klok van 16.45 nog steeds in het ziekenhuis. Ik begin nu toch aardig de schijt aan het hele ziekenhuis gebeuren te krijgen! BAH! KLAAR! WEG IK WIL WEG! PAPA MEE EN WEG!
Onderweg zijn we even stil. We kijken elkaar aan en we weten allebei dat het een zwaar gevecht gaat worden. Papa verbreekt de stilte en zegt; Ik laat me niet kisten! ik ga er zeker voor strijden.
Met die woorden laten we het even... en proberen andere dingen als gespreksonderwerp aan te snijden.
We rijden naar Arnhem waar Giovanni in de tattoo store zit voor een sleeve. Mijn vader verteld zijn verhaal niet een keer, niet 2 keer maar zo vaak als hij dat wilt. De grapjes maken is hij niet verleerd. Ookal zijn zijn grapjes op het moment niet gepast en doet het ons pijn. Ik laat hem... dit is zijn manier en dat moeten we accepteren.
Ik kan maar 1 ding nog zeggen, ik ben echt onwijs trots op hem dat hij niet de moed laat zakken! Hij is echt een bikkel en wij zullen hem bijstaan bij elk moment! Hij is een TOONEN! een VECHTER!
MIJN PA! <3
Eindelijk zit ik voor het eerst op een fatsoenlijke stoel! De ochtend begon TE vroeg! Ik had de afgelopen nacht niet goed geslapen, vanaf 03.00 uur heb ik mijn bed letterlijk geterroriseerd. Wat een drama. Half 6 klaar wakker en kon niet meer in vaste slaap vallen. Dit is heel vervelend aangezien om kwart over 7 mijn wekker weer ging. Hup aangekleed en wel naar het treinstation in Arnhem. Op weg to my vader.. Om 9 uur staat mijn pa me op te wachten in dukenburg, om zsm naar het Canisius Wilhelmina Ziekenhuis te rijden. Om 9.25 hebben we een afspraak met de chirurg; Dokter S. Ik vind dit geen fijne dokter om mee te praten, hij heeft een negatieve uitstraling tegenover ons en over de kanker. Toch had de dokter wel interessant nieuws, de tumor was voor zo ver ze zagen operabel. Ze willen een beperkt stuk weg halen van het omliggend weefsel om zo een stoma te voorkomen. Dit klinkt natuurlijk als een opluchting, alleen een risico bij uitzaaiingen is dat het weefsel niet sterk genoeg is om zonder stoma te helen. Verder nemen ze ook een biopsie van de lever. Dit wordt op kweek gezet. Het klinkt allemaal okay, en we vragen wanneer deze operatie plaats vind. Woensdag 27-7-2011 wordt ons vadertje geopereerd. Dit is in onze ogen zeer vlug en we zijn met dit nieuws erg blij! Woensdag wordt de dwarsliggende tumor verwijderd! WEG MET DAT DING! De hoe wat waar en wanneer en waarom wordt allemaal uitgelegd in onze volgende afspraak bij de GIO Poli ( ik weet het! Wat een naam!!!) Dit keer houd het in; Gastro Intestinale Oncologie (kwaadaardige tumoren afdeling in het spijsverteringskanaal) In deze poli werkt een team van een aantal dames met verrassend de naam; Jolanda!, Harma en nog eentje? Een van deze dames legt ons uit wat ons te wachten staat voor de operatie. Het schema ziet er als volgt uit; dinsdag afspraak met poli, woensdag 2 afspraken met anethesie en wordt er een hartfilmpje gemaakt. En volgende week dinsdag middag,.... Opname.
De inhoud hiervan wordt kort besproken en voor meer details worden we verwezen naar de afspraak van morgen met verpleegkundige Jolanda.
We vertrekken met een aantal papieren en gaan even bij tanken met een kopje koffie in de kantine. Daarna vertrekken we voor een korte periode naar huis om vanmiddag om 14.00 uur weer met tegenzin terug te gaan naar 't CWZ.
--->>> 14.00uur. AANWEZIG op de Longafdeling, en met tegenzin... we zitten in een wachtkamer en de afspraken lopen gigantisch uit... het is pas rond 14.35 voordat we aan de beurt zijn.
De long arts breekt het ijs niet... ze gooit het kapot... Op de ct scan zijn wat zeer vervelende dingen naar boven gekomen. Ze pakt het dossier erbij en klinkt voor ons op de nog ongeziene scans... We krijgen eindelijk de beelden te zien.. (niet dat we er heel veel wijzer van worden). De arts begint te vertellen... het enige wat mijn oren nog horen zijn; meerdere uitzaaiingen, lever, longen, en tumor... Tumor? Hoe bedoel je tumor.. Mijn vader heeft maar 1 tumor! en die zit in de darm.
Nou nee dus! In mijn vaders long is een 2e tumor gevonden. De tijd lijkt even stil te staan en alles om ons heen lijkt in slowmotion te worden afgespeeld. De long arts verteld ons dat de tumor gezien in de long hoogstwaarschijnlijk niet van de darm af komt maar nog eens long kanker er bij is. Het enige wat in mij op komt is Wanneer houdt het nou eens op? Wanneer komen ze eens goed nieuws brengen... het kleine eilandje van grond wat we nog hadden wordt wederom weg geslagen. BOEM.
Daarna vergaat het gesprek heel snel, longpunctie, uitzaaiing punctie, opname vervroegen, longinhoud /blaastest, operatie, klaplong, chemotherapie,bestraling etc zijn de woorden en onderzoeken die zsm verricht worden. Mijn hoofd draait even rondjes en ik zie dat mijn vader even neergeslagen er bij zit.
Wat deze man even in 2 weken te horen heeft gekregen wens ik mijn ergste vijand nog niet toe. Hoe kan dit in vredesnaam gebeuren! Onze pa is zo'n sterke man, voelt zich niet ziek, is overtuigd in het betere en wilt strijden voor zijn leven. En nu... hij zit verloren in de stoel net als mij met zijn ziel onder de arm.
Nou dat is dan toch echt de Jackpot he, zegt pa. Alles wat je krijgen kan dat heb ik, al het harde werken voor niets gedaan. Even lijkt de moed ons totaal in de schoenen te zakken, maar ons wordt gezegd; Probeer positief te blijven! ... Positief te blijven? Na elke neerslag komt er een dubbele klap bij, weer een neerslag, BOEM weer een klap.. weer positieve gedachtes BAM alles wat je maar kan hebben.
De longarts wenst ons veel sterkte en probeert mijn vader zo goed mogelijk te vertellen wat ze nu gaan doen. De verpleegkundige van de longafdeling ook genaamt Jolanda zal met de andere Jolanda van de poli alles samen bespreken. Wat een Jolanda's in een keer, GEK!
Ondertussen heb ik Jo en Chris en wat andere betrokken familieleden/kennissen ingelicht over de situatie. Het maakt het er niet beter op. Je hoort anderen verdriet hebben maar probeer zelf zo sterk mogelijk te blijven. Niet huilen nu! Kom op.. Even door de tranen heen bijten tamara! Ik verman mezelf en probeer met mn vader toch het positieve in alles te zien. Niet dat het werkt maar zonder hoop is er niks meer,.....
Ondertussen zijn de uren voorbij gegaan en zitten we rond de klok van 16.45 nog steeds in het ziekenhuis. Ik begin nu toch aardig de schijt aan het hele ziekenhuis gebeuren te krijgen! BAH! KLAAR! WEG IK WIL WEG! PAPA MEE EN WEG!
Onderweg zijn we even stil. We kijken elkaar aan en we weten allebei dat het een zwaar gevecht gaat worden. Papa verbreekt de stilte en zegt; Ik laat me niet kisten! ik ga er zeker voor strijden.
Met die woorden laten we het even... en proberen andere dingen als gespreksonderwerp aan te snijden.
We rijden naar Arnhem waar Giovanni in de tattoo store zit voor een sleeve. Mijn vader verteld zijn verhaal niet een keer, niet 2 keer maar zo vaak als hij dat wilt. De grapjes maken is hij niet verleerd. Ookal zijn zijn grapjes op het moment niet gepast en doet het ons pijn. Ik laat hem... dit is zijn manier en dat moeten we accepteren.
Ik kan maar 1 ding nog zeggen, ik ben echt onwijs trots op hem dat hij niet de moed laat zakken! Hij is echt een bikkel en wij zullen hem bijstaan bij elk moment! Hij is een TOONEN! een VECHTER!
MIJN PA! <3
zondag 17 juli 2011
news flash..
Hoi allemaal,
Sommige weten het al. Onze vader is ziek. Hij voelt zich prima.. maar die kleine rotcelletjes in zijn lichaam maken hem van binnen kapot. Ja ik heb het over kanker. Die rotziekte die als een sluipmoordenaar in je lichaam iets veranderd. Ongevraagd, ongewenst en vooral ONNODIG!
Ik ben al met een bericht begonnen over de week van het slechte nieuws, deze zal snel verschijnen (dinsdag). Ik heb hierin beschreven over hoe het voor mij ging vanaf de beruchte dag woensdag 6 juli 2011.
Vandaag heb ik er geen zin meer in om er over te praten, morgen wordt het weer een zware dag met 3 afspraken in het ziekenhuis en ik ga nu mijn laatste uurtjes doorbrengen op de bank met een leeg hoofd.
Got to recharge for tomorrow..
X
Sommige weten het al. Onze vader is ziek. Hij voelt zich prima.. maar die kleine rotcelletjes in zijn lichaam maken hem van binnen kapot. Ja ik heb het over kanker. Die rotziekte die als een sluipmoordenaar in je lichaam iets veranderd. Ongevraagd, ongewenst en vooral ONNODIG!
Ik ben al met een bericht begonnen over de week van het slechte nieuws, deze zal snel verschijnen (dinsdag). Ik heb hierin beschreven over hoe het voor mij ging vanaf de beruchte dag woensdag 6 juli 2011.
Vandaag heb ik er geen zin meer in om er over te praten, morgen wordt het weer een zware dag met 3 afspraken in het ziekenhuis en ik ga nu mijn laatste uurtjes doorbrengen op de bank met een leeg hoofd.
Got to recharge for tomorrow..
X
Okay ik ga bloggen
Nou en hier ben ik dan. Op blogger.com.
Ik wilde een plek vinden waar ik mijn verhalen op kwijt kan, waar ik mijn emoties kan beschrijven of mijn geweldige belevenissen uitgebreid kan vertellen. Al heb ik de afgelopen dagen geen geweldige dagen gehad.
Terwijl ik in dit blog een bericht aan het schrijven ben, is Giovanni (mijn lover&friend) voor het eerst Facebook aan het ontdekken. Zo maakt het voor mij lastig om in het eerste bericht nog een fatsoenlijk stuk te schrijven, continue vragen over facebook..*zie er blijkbaar uit als de wikipedia van facebook* SHIT!
Ik ga even mijn inspiratie zoeken en zal snel weer terug zijn.
Kus, Tamara
Ik wilde een plek vinden waar ik mijn verhalen op kwijt kan, waar ik mijn emoties kan beschrijven of mijn geweldige belevenissen uitgebreid kan vertellen. Al heb ik de afgelopen dagen geen geweldige dagen gehad.
Terwijl ik in dit blog een bericht aan het schrijven ben, is Giovanni (mijn lover&friend) voor het eerst Facebook aan het ontdekken. Zo maakt het voor mij lastig om in het eerste bericht nog een fatsoenlijk stuk te schrijven, continue vragen over facebook..*zie er blijkbaar uit als de wikipedia van facebook* SHIT!
Ik ga even mijn inspiratie zoeken en zal snel weer terug zijn.
Kus, Tamara
Abonneren op:
Posts (Atom)