26/27/28 juli

Hoi iedereen,

Ik ben een tijdje weg geweest maar heb de afgelopen 3 dagen even hieronder samen gevat.

Dinsdag 26 juli, Papa is vandaag opgenomen, om 10uur moest hij in het ziekenhuis zijn. Hij heeft een mega tas ingepakt en is er klaar voor. Jolanda bracht papa naar het ziekenhuis. Daar werd pa naar zijn kamer gebracht en kwam hij bij zijn kamer genoot Toon. Een man die 3 weken in coma is gehouden en net van de Intensive Care af is. Pa en Toon kunnen het met elkaar vinden, al is papa nu nog veel te spraak zaam en Toon herstellende is die veel slaapt. Grapjes worden meteen gemaakt en dat is onze pa.
Na een tijdje wordt pa opgehaald voor een bronchoscopie. Ze gaan met een slang in de keel, door de longpijp een stukje weghalen van de long tumor. Dit is geen prettig onderzoek.  Pa komt terug, hoest even een tijdje en heeft hiervan meer gevoeld. Hierna mag hij terug naar de kamer waar hij gewoon weer met praatjes verder gaat. Hij heeft zijn hele mini-disk collectie meegenomen en vermaakt zich prima. S'avonds ben ik even op bezoek gegaan.Onderweg naar het ziekenhuis belde ik mn pa op, hij zei; Tamara het is hier geen pretje, ik kreeg maar 1 gehaktbal bij mijn sperzie bonen. Dat was echt niet genoeg zei die. Ik heb roomservice gebeld en gevraagd of ik 2 ballen extra kreeg, maar helaas zei pa. Ik werd afgescheept met een paar sneetjes brood! Ik begon te lachen.. Hij zei meteen; Loop naar de kantine en breng wat lekkere wafels mee of iets, en een heerlijk kopje koffie! En dat heb ik gedaan! Ik loop afdeling C44- algemene heelkunde op en ben op zoek naar kamer 19. Lang hoef ik niet te zoeken. Ik hoor hem in de gang al praten! Kijk m daar nou liggen. Die ouwe goedzak. In een hip tshirtje ligt ie te kletsen met de visite van de buurman.
Zoals gewoonlijk vliegen de grapjes weer om de oren. Ik vind het wel een raar gezicht onze pa in een ziekenhuis bed. En blij dat hij was met de overheerlijke wafels! 1tje eet ik op.. de ander is voor morgen. Prima zei ik.. nog geen minuut later kwam een kennis van Toon op bezoek; Peter voor jou een sauzijs. Omdat je honger had! Ik begon te lachen.. Pa zei; jij mag vaker op bezoek komen!

Helaas is ook vandaag de chirurg langs gekomen met minder leuk nieuws, ze hebben besloten een permanente stoma aan te leggen omdat ze de risico niet willen lopen dat hij een lekkage kan krijgen in de dikke darm waar door ze langer moeten wachten voor de andere behandelingen (Chemotherapie). Dit is natuurlijk een flinke tegenvaller. We moeten nu maar hopen dat hij zo spoedig mogelijk herstelt en ook zo fit mogelijk is om die chemo aan te kunnen. Verder heeft pa t grootste woord en is hij de Peter die iedereen kent. Morgen zal hij een toontje lager zingen zegt hij met een knipoog. We zijn benieuwd. Op naar morgen! Een van de rottigste dagen tot nu toe.

Woensdag 27 juli, de dag dat onze pa onder het mes moet. Jolanda en ik hebben afgelopen nacht nog even met zn 2e zitten praten over van alles en nog wat, en voornamelijk over papa. We hebben allebei waardeloos geslapen. Half 2 zag ik mn bed en half 4 zag ik m nog steeds. De tijd ging maar niet voorbij en de slaap al helemaal niet. Half 7 klaar wakker. Om 7 uur zou de wekker gaan dus was al ruim op tijd klaar en wel. Arjan (Zwager) had een kan thee voor Jolanda en mij gezet. We hebben beneden nog even zitten praten over de operatie van vandaag. Jo en ik hadden geen trek en sprongen vroeg de auto in. We sjeesden naar het CWZ. Hup hup snel even naar onze pa en hem even een dikke knuffel geven! Daar aangekomen ligt hij al helemaal klaar en wel voor de operatie. Een lelijk blauw OK jasje aan. Hij maakt zoals gewoonlijk nog grapjes, maar ook aan hem kan je merken dat hij zenuwachtig is. De verpleging komt hem halen en we mogen met hem mee lopen tot de klinische OK. Daar mogen we "elkaar gedag" zeggen. Ik had het toen wel even moeilijk. Ik geef hem een dikke kus en zeg snel hou van je pa! Succes en tot straks!! Jo en ik pakken elkaar even stevig vast en moeten allebei even slikken. Daar gaat ie; en zo stoer als hij is gaat hij heel relaxed met zijn arm onder zijn hoofd de voorbereiding in.

De operatie duurt na zeggen; 2 tot 2,5 uur. Jolanda en ik besluiten even afleiding te zoeken, en gaan lekker ontbijten bij La Place en proberen nog wat winkeltjes in te duiken. Tijd gaat te snel. Het is al 11 uur geweest en we besluiten naar Jolanda's moedertje te gaan. Even bijkletsen en samen afwachten op telefoon van de Chirurg. Ik merk aan mezelf dat ik niet lekker in mn vel zit, ik kijk om de minuut op mijn telefoon en de klok is een voorwerp die ik in elk huisje/winkeltje probeer te zoeken. De spanning wordt met het kwartier erger. Papa zou om half 10 onder het mes gaan. Dat houdt in dat hij dan tussen half 12 en 12 uur uit de OK zal komen. Om 12 uur horen we nog steeds geen telefoon over gaan. We besluiten zelf om half 1 te bellen naar de afdeling waar hij op ligt. Ze kunnen ons niet veel informatie geven, alleen dat ze iets later begonnen zijn met de operatie en daardoor uitlopen en dat de chirurg nog met hem bezig is. "Met hem bezig is?" Dat klinkt echt belachelijk.

We kunnen onze zenuwen niet bedwingen en besluiten om vanuit Ans haar huis meteen naar het CWZ te rijden. We willen er liever zijn als ze bellen. We gaan direct naar de afdeling maar daar kunnen ze ons nog steeds niet helpen. Ondertussen beginnen Jolanda en ik toch wel even het wat benauwder te krijgen en twijfelen we aan alles. We besluiten toch koffie te gaan drinken. Het duurt allemaal veel te lang. Op mijn klok is het nu; half 3!! We gaan naar de afdeling en besluiten niet meer weg te gaan. Stijf van de zenuwen tikken de minuten voorbij op de klok. het is nu half 4 en nog steeds geen gehoor. En dan gaat in eens Jolanda's telefoon. Ik neem op en het is de arts. De operatie is 3 uur uitgelopen maar het is goed gegaan. De tumor is goed verwijderd en er zijn geen complicaties opgetreden. Ook is er een biopt van de lever gemaakt.

Pa werd naar de verkoeverkamer gebracht om daar rustig te slapen en bij te komen van de operatie.
Zodra hij op de afdeling zou komen werden we weer gebeld.We vroegen hoe is het met hem, is hij bij bewustzijn? De zuster zei; Oh ja hoor! Jullie vader is erg goed bij!
We zijn als een speer naar het ziekenhuis gekomen. Eenmaal daar aangekomen zagen we onze pa liggen met een aantal slangetjes in zijn lichaam. Met in zijn hand een wafel! Hij nam een grote hap en keek heel schuldig. Ik vroeg mag jij wel eten en de visite van Toon schudde hevig NEE. Ik pakte de wafel af en gaf m op zn donder! Die stiekemerd mocht helemaal niet eten en zat gewoon tegen dokters advies in een wafel naar binnen te stouwen. Hij zag er wel moe uit maar klonk als de oude. "Waar bleven jullie nou!!" zei die licht geirriteerd. "Ik had tegen de chirurg gezegd dat ik 2 hele knappe dochters had maar jullie zaten potverdorie niet in de wachtruimte! Stond ik mooi voorschut!" Nou werd tijd dat jullie er zijn. Pa begon meteen met ik voel me goed, geen pijn. Ik keek m aan en zei doe niet zo stoer. Hij zei ik heb een stoma en hij is paars! Precies het kleurtje van mijn tshirt en elke dag krijg ik een ander kleurtje. Ik keek m aan en hij begon te lachen met een heel raar lachje. Ik keek Jolanda aan en begon te lachen. Onze pa was High van de morfine. Hij was opstandig, wilde graag een reactie uitlokken en ging ons zelfs een beetje irriteren. Maar ook wist ie wanneer ie de grens op zocht en deed ie meteen weer even slijmen. Die gekke man! We hebben nog een klein uurtje bij hem gezeten en gelachen om zn rare gedrag en zn gekke grapjes. De zusters op de afdeling zullen het zwaar met hem krijgen! We geven de beste man een dikke kus en laten hem verder rusten.

Donderdag 28 juli, THE BAD DAY, vanochtend belde ik pa, hij had niet goed geslapen en van de morfine begon die gekke dingen te zien en vond dat vervelend. Het is een bijwerking van morfine. Hij kreeg vandaag veel bezoek; vrienden familie en buren stonden de hele dag door aan bed. Hij was alleen niet helemaal bij en zijn optimisme was verdwenen. De morfine zorgde ervoor dat hij erg duf werd en ook flink aan het zweten is. Ook werd  hij kribbig en opstandig. Dit maakte het voor visite niet altijd even fijn. Papa had een bad day! Hij zei zelfs ik wil geen chemo meer. Dit was voor ons niet leuk om te horen. Jolanda praat nog even met pa en later zegt hij zelf dat hij er misschien over een paar dagen wel weer anders over zal denken. Hij zei; mijn vecht lust is even weg. Dit zijn we niet gewend van onze pa. Maar we snappen hem wel. Niemand heeft ooit gezegt dat dit makkelijk zou worden. Dit wordt een kei hard gevecht. Hij heeft vandaag een off-day en dat mag hij. We bekijken het dag tot dag. Morgen weer een dag.

Zo, nu zijn jullie op de hoogte van alles.

Groetjes Tamara