weer een ongelovelijke rotdag!

Goedeavond,

Eindelijk zit ik voor het eerst op een fatsoenlijke stoel! De ochtend begon TE vroeg! Ik had de afgelopen nacht niet goed geslapen, vanaf 03.00 uur heb ik mijn bed letterlijk geterroriseerd. Wat een drama. Half 6 klaar wakker en kon niet meer in vaste slaap vallen. Dit is heel vervelend aangezien om kwart over 7 mijn wekker weer ging. Hup aangekleed en wel naar het treinstation in Arnhem. Op weg to my vader.. Om 9 uur staat mijn pa me op te wachten in dukenburg, om zsm naar het Canisius Wilhelmina Ziekenhuis te rijden. Om 9.25 hebben we een afspraak met de chirurg; Dokter S. Ik vind dit geen fijne dokter om mee te praten, hij heeft een negatieve uitstraling tegenover ons en over de kanker. Toch had de dokter wel interessant nieuws, de tumor was voor zo ver ze zagen operabel. Ze willen een beperkt stuk weg halen van het omliggend weefsel om zo een stoma te voorkomen. Dit klinkt natuurlijk als een opluchting, alleen een risico bij uitzaaiingen is dat het weefsel niet sterk genoeg is om zonder stoma te helen. Verder nemen ze ook een biopsie van de lever. Dit wordt op kweek gezet. Het klinkt allemaal okay, en we vragen wanneer deze operatie plaats vind. Woensdag 27-7-2011 wordt ons vadertje geopereerd. Dit is in onze ogen zeer vlug en we zijn met dit nieuws erg blij! Woensdag wordt de dwarsliggende tumor verwijderd! WEG MET DAT DING!  De hoe wat waar en wanneer en waarom wordt allemaal uitgelegd in onze volgende afspraak bij de GIO Poli ( ik weet het! Wat een naam!!!) Dit keer houd het in; Gastro Intestinale Oncologie (kwaadaardige tumoren afdeling in het spijsverteringskanaal)  In deze poli werkt een team van een aantal dames met verrassend de naam; Jolanda!, Harma en nog eentje? Een van deze dames legt ons uit wat ons te wachten staat voor de operatie. Het schema ziet er als volgt uit; dinsdag afspraak met poli, woensdag 2 afspraken met anethesie en wordt er een hartfilmpje gemaakt. En volgende week dinsdag middag,.... Opname.

De inhoud hiervan wordt kort besproken en voor meer details worden we verwezen naar de afspraak van morgen met verpleegkundige Jolanda.

We vertrekken met een aantal papieren en gaan even bij tanken met een kopje koffie in de kantine. Daarna vertrekken we voor een korte periode naar huis om vanmiddag om 14.00 uur weer met tegenzin terug te gaan naar 't CWZ.

--->>> 14.00uur. AANWEZIG op de Longafdeling, en met tegenzin... we zitten in een wachtkamer en de afspraken lopen gigantisch uit... het is pas rond 14.35 voordat we aan de beurt zijn.

De long arts breekt het ijs niet... ze gooit het kapot... Op de ct scan zijn wat zeer vervelende dingen naar boven gekomen. Ze pakt het dossier erbij en klinkt voor ons op de nog ongeziene scans... We krijgen eindelijk de beelden te zien.. (niet dat we er heel veel wijzer van worden). De arts begint te vertellen... het enige wat mijn oren nog horen zijn; meerdere uitzaaiingen, lever, longen, en tumor... Tumor? Hoe bedoel je tumor.. Mijn vader heeft maar 1 tumor! en die zit in de darm.

Nou nee dus! In mijn vaders long is een 2e tumor gevonden. De tijd lijkt even stil te staan en alles om ons heen lijkt in slowmotion te worden afgespeeld. De long arts verteld ons dat de tumor gezien in de long hoogstwaarschijnlijk niet van de darm af komt maar nog eens long kanker er bij is. Het enige wat in mij op komt is Wanneer houdt het nou eens op? Wanneer komen ze eens goed nieuws brengen... het kleine eilandje van grond wat we nog hadden wordt wederom weg geslagen. BOEM.

Daarna vergaat het gesprek heel snel, longpunctie, uitzaaiing punctie, opname vervroegen, longinhoud /blaastest, operatie, klaplong, chemotherapie,bestraling etc zijn de woorden en onderzoeken die zsm verricht worden. Mijn hoofd draait even rondjes en ik zie dat mijn vader even neergeslagen er bij zit.

Wat deze man even in 2 weken te horen heeft gekregen wens ik mijn ergste vijand nog niet toe. Hoe kan dit in vredesnaam gebeuren! Onze pa is zo'n sterke man, voelt zich niet ziek, is overtuigd in het betere en wilt strijden voor zijn leven. En nu... hij zit verloren in de stoel net als mij met zijn ziel onder de arm.
Nou dat is dan toch echt de Jackpot he, zegt pa. Alles wat je krijgen kan dat heb ik, al het harde werken voor niets gedaan. Even lijkt de moed ons totaal in de schoenen te zakken, maar ons wordt gezegd; Probeer positief te blijven! ... Positief te blijven? Na elke neerslag komt er een dubbele klap bij, weer een neerslag, BOEM weer een klap.. weer positieve gedachtes BAM alles wat je maar kan hebben.

De longarts wenst ons veel sterkte en probeert mijn vader zo goed mogelijk te vertellen wat ze nu gaan doen. De verpleegkundige van de longafdeling ook genaamt Jolanda zal met de andere Jolanda van de poli alles samen bespreken. Wat een Jolanda's in een keer, GEK!

Ondertussen heb ik Jo en Chris en wat andere betrokken familieleden/kennissen ingelicht over de situatie. Het maakt het er niet beter op. Je hoort anderen verdriet hebben maar probeer zelf zo sterk mogelijk te blijven. Niet huilen nu! Kom op.. Even door de tranen heen bijten tamara! Ik verman mezelf en probeer met mn vader toch het positieve in alles te zien. Niet dat het werkt maar zonder hoop  is er niks meer,.....

Ondertussen zijn de uren voorbij gegaan en zitten we rond de klok van 16.45 nog steeds in het ziekenhuis. Ik begin nu toch aardig de schijt aan het hele ziekenhuis gebeuren te krijgen! BAH! KLAAR! WEG IK WIL WEG! PAPA MEE EN WEG!

Onderweg zijn we even stil. We kijken elkaar aan en we weten allebei dat het een zwaar gevecht gaat worden. Papa verbreekt de stilte en zegt; Ik laat me niet kisten! ik ga er zeker voor strijden.
Met die woorden laten we het even... en proberen andere dingen als gespreksonderwerp aan te snijden.
We rijden naar Arnhem waar Giovanni in de tattoo store zit voor een sleeve. Mijn vader verteld zijn verhaal niet een keer, niet 2 keer maar zo vaak als hij dat wilt. De grapjes maken is hij niet verleerd. Ookal zijn zijn grapjes op het moment niet gepast en doet het ons pijn. Ik laat hem... dit is zijn manier en dat moeten we accepteren.

Ik kan maar 1 ding nog zeggen, ik ben echt onwijs trots op hem dat hij niet de moed laat zakken! Hij is echt een bikkel en wij zullen hem bijstaan bij elk moment! Hij is een TOONEN! een VECHTER!

MIJN PA! <3