WHAAAAAAAAAAAAAAAA
Afgelopen woensdag was een van de spannendste dagen in ons leven. De uitslag van de eerste ct- scan na 3 chemo kuren zou die dag bekend worden. Om 14.40 hadden we een afspraak bij dokter Spronsen. De uren voor die afspraak gingen te langzaam voor bij want je weet dat de woorden die straks uit zijn mond komen, je familie kan maken of breken. Ik zelf was behoorlijk gespannen. Om wat afleiding te zoeken ben ik de ochtend gewoon gaan werken. Om 13.00 uur pakte ik de trein naar Nijmegen. In de trein ga je toch nadenken over de uitslag, zou het positief zijn, zou het negatief zijn? Wat betekent het allemaal en hoe gaat het er nu verder uit zien? In de trein belde ik papa op om te vragen hoe hij zich voelde, Prima hoor kwam er uit. Ben je zenuwachtig?... nee hoor zei die heel cool. Toch weet ik dat hij zich erg groot houdt. Ik ga ook niet door vragen en zeg, pa ik zie je om 14.00 uur in nijmegen dukenburg. Een maal bij papa in de auto vraag ik het nog een keer, papa kijkt een beetje voor zich uit en zegt, het is wel spannend. Ik praat even met hem en zeg pa, we gaan hier gewoon blanco in, we verwachten niks, zo kan het ons niet helemaal van ons stuk brengen. We rijden naar het ziekenhuis en parkeren de auto. Jolanda kan elk moment het ziekenhuis in lopen,. We zijn aan de vroege kant en we gaan snel naar b09.
In de wachtkamer komen we Franka tegen, de verpleegkundige van Oncologie. Ze lacht vriendelijk en zegt tegen ons dat we eerst een afspraak met Spronsen hebben en dan met haar. Oh denk ik? Eerst met de arts en dan met haar? Terwijl het eerst anders om was? Geen probleem zegt papa.
Jolanda komt dan ook de wachtkamer in lopen, ze komt van een afspraak af en is ook erg gespannen.
We zitten even over koetjes en kalfjes te praten en dan horen we; Familie Toonen?
We kijken elkaar aan en staan meteen op. 3 man sterk lopen we de spreekkamer van Dr. Spronsen in.
Die 30 seconden lijken even heel lang te duren tot dat de dokter zegt. Goed nieuws! Heel goed nieuws.
Pap zegt voorzichtig ja? en op dat moment breken alle spanningen in de kamer. Een snik en een hap naar adem van opluchting schiet papa even vol en ook bij Jolanda en mij schieten de tranen in onze ogen.
Het enige wat er door mijn hoofd gaat is, YES YES YES! Het gesprek is binnen 10 minuten voor bij. De dokter legt ons uit wat de chemo heeft gedaan in zijn lichaam. Zijn uitzaaiingen zijn gekrompen, en er zijn zelfs een paar kleine uitzaaiingen verdwenen. De dokter zegt, de scherpe randjes zijn er af? Wat dat betekent weet ik niet maar alles wat de dokter in die 10 minuten zegt klinkt alleen maar positief en we kunnen alleen maar even stralen. Eindelijk eens positief nieuws! De dokter zegt dat ze door gaan met zoveel mogelijk klappen uit te delen aan de kanker.. Er staan 3 kuren gepland, na die drie kuren krijgt papa weer een nieuwe CT-scan en dan horen we hoe het er dan voor staat. Papa gaat opgelucht weg bij dr. Spronsen. Ik geniet van dit moment. Hij straalt, ik zie die opluchting en ik voel hem natuurlijk ook bij mezelf. In de wachtkamer bij Franka kijk ik nog eens naar Jolan en we snikken samen een traantje weg van blijdschap! Onze pa knokt dus echt kei hard! Bij Franka wordt papa gecheckt en blijkt hij op gewicht 98,4 kilo te wegen. Die man heeft echt TE VEEL GEGETEN! Ze lacht om papa's gewicht en zegt.. goedzo, maar blijf nu wel stabiel he!
We gaan naar huis en we zijn alleen maar positief. Meteen onze telefoon aangezet en even het goede nieuws doorbellen aan familie en vrienden! En natuurlijk onze eerste uitlaat kreet op Facebook moesten we even posten. We zijn naar huis gereden, hebben appelflappen gegeten met visite en samen hebben we heerlijk zitten chinezen! Het was een mooie dag, en nu weer back to reality, of te wel... doorgaan waar we mee bezig zijn. Er moet natuurlijk nog veel meer kapot! Dus hup, pa is weer de 4e chemo ingegaan vandaag en ook deze gaat ie weer door knokken! Hij heeft nu natuurlijk de bevestiging waar hij het voor doet. Het zal niet makkelijk worden, en de chemo's alleen maar zwaarder maar ook hier komt pa wel door heen.
Ik dank jullie allen voor jullie lieve berichten en reacties op FB!
Afgelopen woensdag was een van de spannendste dagen in ons leven. De uitslag van de eerste ct- scan na 3 chemo kuren zou die dag bekend worden. Om 14.40 hadden we een afspraak bij dokter Spronsen. De uren voor die afspraak gingen te langzaam voor bij want je weet dat de woorden die straks uit zijn mond komen, je familie kan maken of breken. Ik zelf was behoorlijk gespannen. Om wat afleiding te zoeken ben ik de ochtend gewoon gaan werken. Om 13.00 uur pakte ik de trein naar Nijmegen. In de trein ga je toch nadenken over de uitslag, zou het positief zijn, zou het negatief zijn? Wat betekent het allemaal en hoe gaat het er nu verder uit zien? In de trein belde ik papa op om te vragen hoe hij zich voelde, Prima hoor kwam er uit. Ben je zenuwachtig?... nee hoor zei die heel cool. Toch weet ik dat hij zich erg groot houdt. Ik ga ook niet door vragen en zeg, pa ik zie je om 14.00 uur in nijmegen dukenburg. Een maal bij papa in de auto vraag ik het nog een keer, papa kijkt een beetje voor zich uit en zegt, het is wel spannend. Ik praat even met hem en zeg pa, we gaan hier gewoon blanco in, we verwachten niks, zo kan het ons niet helemaal van ons stuk brengen. We rijden naar het ziekenhuis en parkeren de auto. Jolanda kan elk moment het ziekenhuis in lopen,. We zijn aan de vroege kant en we gaan snel naar b09.
In de wachtkamer komen we Franka tegen, de verpleegkundige van Oncologie. Ze lacht vriendelijk en zegt tegen ons dat we eerst een afspraak met Spronsen hebben en dan met haar. Oh denk ik? Eerst met de arts en dan met haar? Terwijl het eerst anders om was? Geen probleem zegt papa.
Jolanda komt dan ook de wachtkamer in lopen, ze komt van een afspraak af en is ook erg gespannen.
We zitten even over koetjes en kalfjes te praten en dan horen we; Familie Toonen?
We kijken elkaar aan en staan meteen op. 3 man sterk lopen we de spreekkamer van Dr. Spronsen in.
Die 30 seconden lijken even heel lang te duren tot dat de dokter zegt. Goed nieuws! Heel goed nieuws.
Pap zegt voorzichtig ja? en op dat moment breken alle spanningen in de kamer. Een snik en een hap naar adem van opluchting schiet papa even vol en ook bij Jolanda en mij schieten de tranen in onze ogen.
Het enige wat er door mijn hoofd gaat is, YES YES YES! Het gesprek is binnen 10 minuten voor bij. De dokter legt ons uit wat de chemo heeft gedaan in zijn lichaam. Zijn uitzaaiingen zijn gekrompen, en er zijn zelfs een paar kleine uitzaaiingen verdwenen. De dokter zegt, de scherpe randjes zijn er af? Wat dat betekent weet ik niet maar alles wat de dokter in die 10 minuten zegt klinkt alleen maar positief en we kunnen alleen maar even stralen. Eindelijk eens positief nieuws! De dokter zegt dat ze door gaan met zoveel mogelijk klappen uit te delen aan de kanker.. Er staan 3 kuren gepland, na die drie kuren krijgt papa weer een nieuwe CT-scan en dan horen we hoe het er dan voor staat. Papa gaat opgelucht weg bij dr. Spronsen. Ik geniet van dit moment. Hij straalt, ik zie die opluchting en ik voel hem natuurlijk ook bij mezelf. In de wachtkamer bij Franka kijk ik nog eens naar Jolan en we snikken samen een traantje weg van blijdschap! Onze pa knokt dus echt kei hard! Bij Franka wordt papa gecheckt en blijkt hij op gewicht 98,4 kilo te wegen. Die man heeft echt TE VEEL GEGETEN! Ze lacht om papa's gewicht en zegt.. goedzo, maar blijf nu wel stabiel he!
We gaan naar huis en we zijn alleen maar positief. Meteen onze telefoon aangezet en even het goede nieuws doorbellen aan familie en vrienden! En natuurlijk onze eerste uitlaat kreet op Facebook moesten we even posten. We zijn naar huis gereden, hebben appelflappen gegeten met visite en samen hebben we heerlijk zitten chinezen! Het was een mooie dag, en nu weer back to reality, of te wel... doorgaan waar we mee bezig zijn. Er moet natuurlijk nog veel meer kapot! Dus hup, pa is weer de 4e chemo ingegaan vandaag en ook deze gaat ie weer door knokken! Hij heeft nu natuurlijk de bevestiging waar hij het voor doet. Het zal niet makkelijk worden, en de chemo's alleen maar zwaarder maar ook hier komt pa wel door heen.
Ik dank jullie allen voor jullie lieve berichten en reacties op FB!
Ohja en de hartelijke groeten van mijn vader en wat een geweldige foto heb ik hier van hem he! HAHAHAHAHA
Geen opmerkingen:
Een reactie posten