Een beetje van mij, en heel veel van papa!

HOI HOI HOI HOI HOI BLOG LEZERS

Ik schrijf deze blog live uit het CWZiekenhuis! Het is nu 12.17 en we zitten op de mooie nieuwe afdeling B09. Echt een huiskamer model, met verschillende stoelen en bedden. Het ziet er warm en vooral modern uit. 10 luxe stoelen en 5 bedden. Alles is uitgerust met moderne gadgets zoals o.a. Ipads. Er is ook personeel genoeg hier! Ik zie verschillende mannen en vrouwen hier rond lopen, verpleegkundigen, zaalartsen, roomservice etc. Het begon vanochtend goed! Papa kwam 5 voor half 11 de afdeling oplopen, om half 11 stipt ging zijn telefoon af; Dag meneer Toonen, waar bent u? Ik? Ik zit op de afdeling B09 in het CWZ. Oh is dat zo? klonk er door de telefoon.. Jazeker. Oh ja zegt de man.. Ik zie je zitten! (Het blijkt de verpleegkundige te zijn van het CWZ.) Het bleek dat ze papa al een half uur eerder verwachtte en dat hij dus veel te laat binnen was! Maar goed, geen probleem hij was gearriveerd en kon meteen plaats nemen in een van de luxe stoelen! De verpleegkundige had een grappige naam A. Tittse! (Pa noemde hem de hele tijd tiette) Hij lachte flink mee en kon het goed hebben (gelukkig maar!)

Een tijdje terug was de Gelderlander op bezoek in het CWZ- voor de nieuwe oncologie afdeling. Er stond een artikel in de krant! Pa zit achterin en is ook zichtbaar op de foto! Deze voeg ik ook nog toe in mijn blog!

We waren een beetje aan het kletsen, jolanda, papa en ik en andere patienten op de afdeling & papa begon over mijn blog. Hij zei ik vind het een goede blog, ga je er vandaag weer een schrijven? vroeg hij toen. Misschien wel antwoorde ik. Nou zei die, dan denk ik met je mee en dan kan je er ook iets van mij in zetten.

En dat vind ik nou een leuk idee, dus bij deze, een beetje van mij, en heel veel van papa!! Om even papa's mening over de afdeling te geven; *het is hier een gezellige ruimte, je ligt hier niet voor niks op deze afdeling. Het is absoluut nodig. Het personeel hier is erg vriendelijk en kunnen tegen mijn grapjes. Dat trieste gedoe hoeft voor mij hier niet*. In dit blog laat ik pa af en toe wat dingen vertellen..door middel van wat vragen te stellen of gewoon als hij begint te praten, schrijf ik met hem mee!

Pap, hoe heb je de afgelopen 2 chemokuren ervaren?
* Ja eh, gewoon? Het is op dit moment minder zwaar als dat ik verwacht had. Je hoort verschillende verhalen van mensen die het zelf hebben ervaren, of in de zelfde situatie hebben gezeten en de boeken of verhalen die je over de chemo leest zijn ook niet al te prettig. Mijn eigen ervaringen zijn anders dan dat andere hebben. Tuurlijk heb ik ook bepaalde dingen en iedere kuur zal weer wat anders met zich mee brengen. Er komt steeds meer chemo-troep in je lichaam en het tast natuurlijk alles aan. Ook mijn goede cellen worden aangepakt. Ik voel nu bijvoorbeeld tijdens deze kuur een brandend gevoel waar mijn infuus zit. Dit heb ik nog nooit zo gevoeld, dit is de eerste keer. Dat is wel vreemd. Maar het is niks dat ik niet kan handelen.
Wat was de vervelendste bijwerking die je hebt gehad?
*De geur, roept hij! Dat is echt misselijkmakend! Ik vond veel dingen de eerste paar dagen flink stinken. Daar had ik wel even last van, je werd misselijk ervan en kreeg meteen een opgeblazen gevoel in je buik. Ook de zondag na het infuus ben ik knock out! Zaterdags heb je alle energie en ga je de raarste dingen doen zoals je auto wassen en zondags is het afgelopen, wil je niet bewegen en slaap je het liefst. Dat is wel lastig voor iemand zoals ik. Ik rol van het bed meteen op de bank weer op. Er is ook een bepaalde onrust in je lichaam wat je niet kan verklaren, rare pijn in je vinger kootjes, enorm vermoeide benen alsof ik de vierdaagse gelopen heb. En wat er verder nog bij komt qua bijwerkingen zien we wel. Die shocken van koude aanrakingen zijn ook soms wel lastig. Je staat niet overal bij stil.

Pap loopt nu over straat met handschoenen in zn achterzak! Voorbereid op alles.
Papa vindt het fijn om ook wat dingen te kunnen vertellen over zijn ervaringen. Ik wilde net even een slok van mn cappuchino nemen en kreeg meteen die opmerking, 'ben je al klaar met je blog???' Haha! Nee pa! Ik wil gewoon even koffie drinken!!!!! Mag ik? ;-)

Het is nu half 2 en de chemokuur gaat sneller in gang, zo krijgt hij meer last van een opgeblazen gevoel en begint hij ook last te krijgen van een lopende neus, het volgende zal wel stemvervorming zijn zegt pa. Er wordt regelmatig aan hem gevraagd wat de pijn grens is, van geen pijn (0) tot ondraagbare pijn (10). Tot aan de ochtend was het 0 en nu iets hoger op 2. We bekijken samen even pa's status door. We kregen vanochtend weer de nieuwe bloedwaarden op een papiertje, ik dacht dat de uitslag van woensdag de bloedwaarden van de afgelopen week was, maar dit was minder waar! Zijn tumor waarden in zijn bloed waren weer onwijs naar beneden gegaan! van 68 naar 31! We gaven weer een gil van vreugde. Eigenlijk weten we niet precies wat het inhoud en wat het voor zijn toekomst  betekend maar volgens de verpleegkundige is het een kleine meting van effect, je ziet door de waarden dat de chemo wel iets doet! Hoeveel hij doet en hoe dat eruit ziet dat kan pas na de scan uitwijzen. Hij vertelde ons ook dat als de waarden gelijk blijven of zelfs soms weer even iets stijgen dat dat niet betekend dat de chemo niet zijn werk doet. Ook is pa flink aangekomen. Zijn laaste gewichtmeting was 96,6 kg! Hij begint weer een heuze militaire helm te kweken! Haha! Al die erwtensoep die hij van de week gemaakt heeft (15 liter!) heeft zich goed genesteld in zn buik! Hij praat er de hele middag rond uit over!

Papa's infuus geeft een raar deuntje! Ja zegt papa, ik ben klaar voor mijn nieuwe cocktail! Of te wel, het 2e chemo-zakje gaat zo aan de paal! Het infuus druppelt nu sneller en waarschijnlijk is hij rond 1500 of 1530 klaar. Pa z'n bloeddruk is wat hoog, komt door alle grapjes die hij maakt! Hij verheugt zich al weer op een kop erwtensoep! Hebben jullie geen Erwtensoep-infuusje voor mij roept ie door de zaal??!...

"En Tamara, Hoe zit je blog er nu uit? Heb je dat stukje van die erwtensoepinfuusje erin staan? Nee toch he? een harde schelle schaterlach volgt de zaal door.

Papa maakt een hoop grapjes en de tijd komen we gemakkelijk door, nog eventjes en papa is al weer klaar. Ook de buurman is een erg sympathieke kerel. Lacht goed mee, houdt ook van een grapje.

En dan komt een jonge meid de afdeling in lopen. Een stevige meid met een hele bleke huid. Ik denk dat ze iets jonger is dan mij. Geboren in '91 hoor ik haar zeggen. Ze klimt de stoel in en gaat klaar zitten voor het infuus. Schuin tegen over mijn pa zit ze. Ze kijkt een beetje angstig maar doordat ze ons hoort praten zie ik dat ze ontspant. Ze lacht zelfs mee en probeert ook maar het positieve ervan in te zien. Toevallig leest ze het zelfde boek als mij, "meisje met negen pruiken". We praten met zn alle wat luchtig en ze verteld dat ze lymfeklier kanker heeft. Ze is bij verre de jongste meid van het hele gezelschap. Dit is de harde realiteit. Iedereen kan die rotcelletjes in zijn/haar lichaam hebben. Size or age doesnt matter! Papa voelt zich redelijk goed en is zelfs om 10 voor 3 al helemaal klaar en ready om te gaan. Hij blijft voor de gezelligheid nog even kletsen en dan is het tijd om toch weg te gaan, en nog een beetje van de zon te gaan genieten. We pakken onze spullen, wensen iedereen het beste en veel sterkte en zeggen; Tot over 3 weken! De zaal is al aardig leeg.. en ook deze eerste dag is weer voorbij... Papa heeft me lekker gemaakt met verhalen over friet, chinees, etc dus we gaan maar eens even brainstormen over het lekkere avond eten van vanavond.

Om jullie even te informeren over de nieuwe afspraken, Vrijdag 4 november is de 4e chemo kuur en de belangrijke CT-scan  staat gepland op 7 november 2011 en de uitslag daarvan is HEEL SPANNEND! Laten we allen duimen op iets positiefs!

Namens papa en mij, Bedankt en tot snel!

Oh en potverdorie wat ben ik verkouden, de snotlappen zijn niet aan te slepen. Maar goed even lekker dik aankleden en onder de deken kruipen vanavond en dan vieren we zaterdag nacht de verjaardag van Jolanda! Hiep Hoi!