long time ago

Daar ben ik weer,

3 jaar later.... een hoop chemo's verder en heb uit eindelijk mijn dierbare vader verloren aan deze zware strijd. De afgelopen jaren zijn niet te beschrijven, Een roller coaster van vechtlust, hoop, liefde en verdriet. Altijd maar sterk zijn houdt niemand vol, ook ik niet.

Vandaag, zaterdag 29 november.... vandaag is het precies 7 weken geleden dat hij op 11oktober 2014 om 19.15 uur zijn laatste adem uitblies. Ik staar naar zijn nagedachteniskaartje, een prachtig foto van een aantal jaar geleden waar hij een ondeugende blik heeft, en een glimlach zoals iedereen hem zal herinneren.

Het is lastig om de draad weer op te pakken, mensen vragen vaak, hoe is het met je? En het antwoord is eigenlijk dat ik het niet goed weet. Dus dan zeg ik maar, het gaat goed met me. Ik moet verder, en dat zou papa willen. Ik denk dat mensen blij zijn om dat van mij te horen, mensen willen niet horen dat je het niet weet, of dat het slecht gaat, want wat kunnen zij daarmee, kunnen ze het veranderen? willen ze dat überhaupt. En wat levert het mij op, om me zo kwetsbaar op te stellen? Moet ik daar troost uit halen, moet dat het verlies draaglijker maken? Moet ik me daardoor opgelucht voelen? fuck dat! Echt niet. Dat helpt geen flikker! Ik kan dit makkelijk in m'n eentje, of et lang duurt, geen idee. Of dat het me veranderd, ja dat doet het. Ik ben nu al veranderd. Ik bekijk het leven totaal anders.

Vanaf 11 oktober bekijk ik de wereld zoals ik het wil. De eerste weken zijn onwerkelijk, je gaat een uitvaart regelen voor de enigste consequente mannelijke rol in je leven, degene waar je zoveel op lijkt, degene die precies dezelfde trekjes en praatjes heeft. Degene die jou samen met je moeder heeft voorbereid op de grote boze wereld. Je allerliefste papa. Na de uitvaart komt het leeghalen van zijn woning. Daar gaat ook een maand overheen. 4 Weken zijn we druk mee, en nu al 12 dagen op ons zelf aangewezen. En nu moet het beginnen..... nu moeten we gaan rouwen, gaan afsluiten en vooruit proberen te kijken.
Ik doe m'n best, ik kijk vooruit, maar ook veel achteruit. Ik zet soms 10 stappen vooruit en 3 achteruit en soms ook anders om. Iedere dag is er 1. En iedere dag is verschil..

Dus zoals iedereen leest. Het gaat!

Yahoe!

WHAAAAAAAAAAAAAAAA

Afgelopen woensdag was een van de spannendste dagen in ons leven. De uitslag van de eerste ct- scan na 3 chemo kuren zou die dag bekend worden. Om 14.40 hadden we een afspraak bij dokter Spronsen. De uren voor die afspraak gingen te langzaam voor bij want je weet dat de woorden die straks uit zijn mond komen, je familie kan maken of breken. Ik zelf was behoorlijk gespannen. Om wat afleiding te zoeken ben ik de ochtend gewoon gaan werken. Om 13.00 uur pakte ik de trein naar Nijmegen. In de trein ga je toch nadenken over de uitslag, zou het positief zijn, zou het negatief zijn? Wat betekent het allemaal en hoe gaat het er nu verder uit zien? In de trein belde ik papa op om te vragen hoe hij zich voelde, Prima hoor kwam er uit. Ben je zenuwachtig?... nee hoor zei die heel cool. Toch weet ik dat hij zich erg groot houdt. Ik ga ook niet door vragen en zeg, pa ik zie je om 14.00 uur in nijmegen dukenburg. Een maal bij papa in de auto vraag ik het nog een keer, papa kijkt een beetje voor zich uit en zegt, het is wel spannend. Ik praat even met hem en zeg pa, we gaan hier gewoon blanco in, we verwachten niks, zo kan het ons niet helemaal van ons stuk brengen. We rijden naar het ziekenhuis en parkeren de auto. Jolanda kan elk moment het ziekenhuis in lopen,. We zijn aan de vroege kant en we gaan snel naar b09.

In de wachtkamer komen we Franka tegen, de verpleegkundige van Oncologie. Ze lacht vriendelijk en zegt tegen ons dat we eerst een afspraak met Spronsen hebben en dan met haar. Oh denk ik? Eerst met de arts en dan met haar? Terwijl het eerst anders om was? Geen probleem zegt papa.

Jolanda komt dan ook de wachtkamer in lopen, ze komt van een afspraak af en is ook erg gespannen.
We zitten even over koetjes en kalfjes te praten en dan horen we; Familie Toonen?
We kijken elkaar aan en staan meteen op. 3 man sterk lopen we de spreekkamer van Dr. Spronsen in.
Die 30 seconden lijken even heel lang te duren tot dat de dokter zegt. Goed nieuws! Heel goed nieuws.
Pap zegt voorzichtig ja? en op dat moment breken alle spanningen in de kamer. Een snik en een hap naar adem van opluchting schiet papa even vol en ook bij Jolanda en mij schieten de tranen in onze ogen.

Het enige wat er door mijn hoofd gaat is, YES YES YES! Het gesprek is binnen 10 minuten voor bij. De dokter legt ons uit wat de chemo heeft gedaan in zijn lichaam. Zijn uitzaaiingen zijn gekrompen, en er zijn zelfs een paar kleine uitzaaiingen verdwenen. De dokter zegt, de scherpe randjes zijn er af? Wat dat betekent weet ik niet maar alles wat de dokter in die 10 minuten zegt klinkt alleen maar positief en we kunnen alleen maar even stralen. Eindelijk eens positief nieuws! De dokter zegt dat ze door gaan met zoveel mogelijk klappen uit te delen aan de kanker.. Er staan 3 kuren gepland, na die drie kuren krijgt papa weer een nieuwe CT-scan en dan horen we hoe het er dan voor staat. Papa gaat opgelucht weg bij dr. Spronsen. Ik geniet van dit moment. Hij straalt, ik zie die opluchting en ik voel hem natuurlijk ook bij mezelf. In de wachtkamer bij Franka kijk ik nog eens naar Jolan en we snikken samen een traantje weg van blijdschap! Onze pa knokt dus echt kei hard!  Bij Franka wordt papa gecheckt en blijkt hij op gewicht 98,4 kilo te wegen. Die man heeft echt TE VEEL GEGETEN! Ze lacht om papa's gewicht en zegt.. goedzo, maar blijf nu wel stabiel he!

We gaan naar huis en we zijn alleen maar positief. Meteen onze telefoon aangezet en even het goede nieuws doorbellen aan familie en vrienden! En natuurlijk onze eerste uitlaat kreet op Facebook moesten we even posten. We zijn naar huis gereden, hebben appelflappen gegeten met visite en samen hebben we heerlijk zitten chinezen! Het was een mooie dag, en nu weer back to reality, of te wel... doorgaan waar we mee bezig zijn. Er moet natuurlijk nog veel meer kapot! Dus hup, pa is weer de 4e chemo ingegaan vandaag en ook deze gaat ie weer door knokken! Hij heeft nu natuurlijk de bevestiging waar hij het voor doet. Het zal niet makkelijk worden, en de chemo's alleen maar zwaarder maar ook hier komt pa wel door heen.


Ik dank jullie allen voor jullie lieve berichten en reacties op FB!

Ohja en de hartelijke groeten van mijn vader en wat een geweldige foto heb ik hier van hem he! HAHAHAHAHA

Een beetje van mij, en heel veel van papa!

HOI HOI HOI HOI HOI BLOG LEZERS

Ik schrijf deze blog live uit het CWZiekenhuis! Het is nu 12.17 en we zitten op de mooie nieuwe afdeling B09. Echt een huiskamer model, met verschillende stoelen en bedden. Het ziet er warm en vooral modern uit. 10 luxe stoelen en 5 bedden. Alles is uitgerust met moderne gadgets zoals o.a. Ipads. Er is ook personeel genoeg hier! Ik zie verschillende mannen en vrouwen hier rond lopen, verpleegkundigen, zaalartsen, roomservice etc. Het begon vanochtend goed! Papa kwam 5 voor half 11 de afdeling oplopen, om half 11 stipt ging zijn telefoon af; Dag meneer Toonen, waar bent u? Ik? Ik zit op de afdeling B09 in het CWZ. Oh is dat zo? klonk er door de telefoon.. Jazeker. Oh ja zegt de man.. Ik zie je zitten! (Het blijkt de verpleegkundige te zijn van het CWZ.) Het bleek dat ze papa al een half uur eerder verwachtte en dat hij dus veel te laat binnen was! Maar goed, geen probleem hij was gearriveerd en kon meteen plaats nemen in een van de luxe stoelen! De verpleegkundige had een grappige naam A. Tittse! (Pa noemde hem de hele tijd tiette) Hij lachte flink mee en kon het goed hebben (gelukkig maar!)

Een tijdje terug was de Gelderlander op bezoek in het CWZ- voor de nieuwe oncologie afdeling. Er stond een artikel in de krant! Pa zit achterin en is ook zichtbaar op de foto! Deze voeg ik ook nog toe in mijn blog!

We waren een beetje aan het kletsen, jolanda, papa en ik en andere patienten op de afdeling & papa begon over mijn blog. Hij zei ik vind het een goede blog, ga je er vandaag weer een schrijven? vroeg hij toen. Misschien wel antwoorde ik. Nou zei die, dan denk ik met je mee en dan kan je er ook iets van mij in zetten.

En dat vind ik nou een leuk idee, dus bij deze, een beetje van mij, en heel veel van papa!! Om even papa's mening over de afdeling te geven; *het is hier een gezellige ruimte, je ligt hier niet voor niks op deze afdeling. Het is absoluut nodig. Het personeel hier is erg vriendelijk en kunnen tegen mijn grapjes. Dat trieste gedoe hoeft voor mij hier niet*. In dit blog laat ik pa af en toe wat dingen vertellen..door middel van wat vragen te stellen of gewoon als hij begint te praten, schrijf ik met hem mee!

Pap, hoe heb je de afgelopen 2 chemokuren ervaren?
* Ja eh, gewoon? Het is op dit moment minder zwaar als dat ik verwacht had. Je hoort verschillende verhalen van mensen die het zelf hebben ervaren, of in de zelfde situatie hebben gezeten en de boeken of verhalen die je over de chemo leest zijn ook niet al te prettig. Mijn eigen ervaringen zijn anders dan dat andere hebben. Tuurlijk heb ik ook bepaalde dingen en iedere kuur zal weer wat anders met zich mee brengen. Er komt steeds meer chemo-troep in je lichaam en het tast natuurlijk alles aan. Ook mijn goede cellen worden aangepakt. Ik voel nu bijvoorbeeld tijdens deze kuur een brandend gevoel waar mijn infuus zit. Dit heb ik nog nooit zo gevoeld, dit is de eerste keer. Dat is wel vreemd. Maar het is niks dat ik niet kan handelen.
Wat was de vervelendste bijwerking die je hebt gehad?
*De geur, roept hij! Dat is echt misselijkmakend! Ik vond veel dingen de eerste paar dagen flink stinken. Daar had ik wel even last van, je werd misselijk ervan en kreeg meteen een opgeblazen gevoel in je buik. Ook de zondag na het infuus ben ik knock out! Zaterdags heb je alle energie en ga je de raarste dingen doen zoals je auto wassen en zondags is het afgelopen, wil je niet bewegen en slaap je het liefst. Dat is wel lastig voor iemand zoals ik. Ik rol van het bed meteen op de bank weer op. Er is ook een bepaalde onrust in je lichaam wat je niet kan verklaren, rare pijn in je vinger kootjes, enorm vermoeide benen alsof ik de vierdaagse gelopen heb. En wat er verder nog bij komt qua bijwerkingen zien we wel. Die shocken van koude aanrakingen zijn ook soms wel lastig. Je staat niet overal bij stil.

Pap loopt nu over straat met handschoenen in zn achterzak! Voorbereid op alles.
Papa vindt het fijn om ook wat dingen te kunnen vertellen over zijn ervaringen. Ik wilde net even een slok van mn cappuchino nemen en kreeg meteen die opmerking, 'ben je al klaar met je blog???' Haha! Nee pa! Ik wil gewoon even koffie drinken!!!!! Mag ik? ;-)

Het is nu half 2 en de chemokuur gaat sneller in gang, zo krijgt hij meer last van een opgeblazen gevoel en begint hij ook last te krijgen van een lopende neus, het volgende zal wel stemvervorming zijn zegt pa. Er wordt regelmatig aan hem gevraagd wat de pijn grens is, van geen pijn (0) tot ondraagbare pijn (10). Tot aan de ochtend was het 0 en nu iets hoger op 2. We bekijken samen even pa's status door. We kregen vanochtend weer de nieuwe bloedwaarden op een papiertje, ik dacht dat de uitslag van woensdag de bloedwaarden van de afgelopen week was, maar dit was minder waar! Zijn tumor waarden in zijn bloed waren weer onwijs naar beneden gegaan! van 68 naar 31! We gaven weer een gil van vreugde. Eigenlijk weten we niet precies wat het inhoud en wat het voor zijn toekomst  betekend maar volgens de verpleegkundige is het een kleine meting van effect, je ziet door de waarden dat de chemo wel iets doet! Hoeveel hij doet en hoe dat eruit ziet dat kan pas na de scan uitwijzen. Hij vertelde ons ook dat als de waarden gelijk blijven of zelfs soms weer even iets stijgen dat dat niet betekend dat de chemo niet zijn werk doet. Ook is pa flink aangekomen. Zijn laaste gewichtmeting was 96,6 kg! Hij begint weer een heuze militaire helm te kweken! Haha! Al die erwtensoep die hij van de week gemaakt heeft (15 liter!) heeft zich goed genesteld in zn buik! Hij praat er de hele middag rond uit over!

Papa's infuus geeft een raar deuntje! Ja zegt papa, ik ben klaar voor mijn nieuwe cocktail! Of te wel, het 2e chemo-zakje gaat zo aan de paal! Het infuus druppelt nu sneller en waarschijnlijk is hij rond 1500 of 1530 klaar. Pa z'n bloeddruk is wat hoog, komt door alle grapjes die hij maakt! Hij verheugt zich al weer op een kop erwtensoep! Hebben jullie geen Erwtensoep-infuusje voor mij roept ie door de zaal??!...

"En Tamara, Hoe zit je blog er nu uit? Heb je dat stukje van die erwtensoepinfuusje erin staan? Nee toch he? een harde schelle schaterlach volgt de zaal door.

Papa maakt een hoop grapjes en de tijd komen we gemakkelijk door, nog eventjes en papa is al weer klaar. Ook de buurman is een erg sympathieke kerel. Lacht goed mee, houdt ook van een grapje.

En dan komt een jonge meid de afdeling in lopen. Een stevige meid met een hele bleke huid. Ik denk dat ze iets jonger is dan mij. Geboren in '91 hoor ik haar zeggen. Ze klimt de stoel in en gaat klaar zitten voor het infuus. Schuin tegen over mijn pa zit ze. Ze kijkt een beetje angstig maar doordat ze ons hoort praten zie ik dat ze ontspant. Ze lacht zelfs mee en probeert ook maar het positieve ervan in te zien. Toevallig leest ze het zelfde boek als mij, "meisje met negen pruiken". We praten met zn alle wat luchtig en ze verteld dat ze lymfeklier kanker heeft. Ze is bij verre de jongste meid van het hele gezelschap. Dit is de harde realiteit. Iedereen kan die rotcelletjes in zijn/haar lichaam hebben. Size or age doesnt matter! Papa voelt zich redelijk goed en is zelfs om 10 voor 3 al helemaal klaar en ready om te gaan. Hij blijft voor de gezelligheid nog even kletsen en dan is het tijd om toch weg te gaan, en nog een beetje van de zon te gaan genieten. We pakken onze spullen, wensen iedereen het beste en veel sterkte en zeggen; Tot over 3 weken! De zaal is al aardig leeg.. en ook deze eerste dag is weer voorbij... Papa heeft me lekker gemaakt met verhalen over friet, chinees, etc dus we gaan maar eens even brainstormen over het lekkere avond eten van vanavond.

Om jullie even te informeren over de nieuwe afspraken, Vrijdag 4 november is de 4e chemo kuur en de belangrijke CT-scan  staat gepland op 7 november 2011 en de uitslag daarvan is HEEL SPANNEND! Laten we allen duimen op iets positiefs!

Namens papa en mij, Bedankt en tot snel!

Oh en potverdorie wat ben ik verkouden, de snotlappen zijn niet aan te slepen. Maar goed even lekker dik aankleden en onder de deken kruipen vanavond en dan vieren we zaterdag nacht de verjaardag van Jolanda! Hiep Hoi!

Tumorwaarden zijn OMLAAG!!!

Yahoe!!!!!

YEAH, YESS, JOEPIE DE POEPPIE Of te wel ik ben vandaag blij.

Mijn vader is vandaag naar het ziekenhuis geweest en is even goed gecheckt voor zijn aankomende chemokuur! #3 Deze check houdt in, bloedprikken, urine monster inleveren, gewicht na kijken + even een babbeltje over hoe het hem vergaan is de afgelopen 3 weken. De kermis vorige week was goed bevallen! we hebben lekker oliebollen gesnoept, een milkshake gedronken en lekker een burger bij de MAC gehaald! haha pa heeft dus goed gegeten. En dat is in het ziekenhuis ook niet ongemerkt gebleken. De weegschaal sloeg omhoog naar 96 kilo! Õf te wel, Dhr Toontje heeft goed bijgebunkerd de afgelopen weken!

Tijdens het bezoek aan t ziekenhuis werd papa en jolanda verteld dat ze goed nieuws hadden! Na een aantal chemokuren moet er veranderingen in het lichaam plaats vinden, of de uitzaaiien slinken of stil staan zien ze pas naar een scan na 3 kuren. Maar ook in je bloed moeten er bepaalde dingen zichtbaar zijn . En dat was vandaag goed zichtbaar! In het begin van papa's chemokuur stond zijn tumor waarden op stand van 168 (vraag me niet wat goed, slecht hoog of wat dan ook is) maar de tumorwaarden moet zakken na de aantal chemo's en dat heeft het zeker gedaan! Van 168 is papa vandaag gezakt naar de waarde 69! Toen ik het nieuws kreeg stond ik in mn kloffie met een spons in mn hand boven op een steiger. Van vreugde maakte ik even een dansje! Dit is een bevestiging dat het er de chemo wel iets doet! YEAH!

Hoe en wat horen we later pas door de scan maar dit is al een geweldig gevoel! En hiermee kan pa ook weer positief verder knokken! Wij zijn allemaal blij blij blij!


Dat wilde ik even zeggen, aanstaande vrijdag krijgt pa zijn 3e chemo kuur en ik ga met hem mee... Rond die tijd volgt er vanzelf wel weer een blogje van mij! Ik zeg iedereen een fijne avond. Kruip lekker heerlijk op de bank!

Adiosssss <3

Klussen en Onbereikbaarheid… Wat een dagen!

Help ik ben een klusser? Help mijn collega denkt dat hij overweg kan met een schuurmachine, of Eigen huis en Tuin met Tamara Toonen als presentatrice? Jaja.. het kan allemaal!

Heb het vandaag dubbel en dwars bewezen. We zijn begonnen op ons werk met een .. ja ja Metamorfose! Een hoop van de taken komt op eigen verantwoordelijkheid dus we zijn zelf begonnen met het leeg ruimen van alle ruimtes, het inpakken van spullen, weg gooien van troep en het grootste werk van allemaal.. schoonmaken! Oefff! Een hele klus! Het schilder bedrijf zou ons materialen komen leveren om voorbereidend werk te verrichten. Denk hierbij aan; deuren schuren, deurposten schuren, muren afdoen, houtwerk in de grote & kleinere zalen schuren/schoonmaken + zelfs wat schilder klusjes. En dit allemaal doen met een beperkt aantal vrijwilligers. Nou gelukkig werken ze  kei hard! En kan ik zeggen dat we zelfs voor op schema lopen.  Alleen worden bepaalde dingen niet goed gecommuniceerd en gaan bepaalde dingen mis. Zoals geen schuurmachines, geen hoogwerker etc. Eindstand, hebben we er weer achter aan moeten bellen en kunnen we kei hard van start! Alles is nu geleverd

Gewapend liep ik door de gangen met onze elektrische boormachine  om overal de laatste rot schroeven uit te draaien en gewoon om er een beetje stoer uit te zien! Ik noem mezelf KLUSGIRL 007! Ik heb ze even laten zien dat ik ook wel wat kan klussen! Er werd me uitgelegd hoe ik de deuren het beste kan schuren en wat ik het beste kan doen en ik ben van start gegaan. Stijlvol gekleed in mijn paarse Adidas broek zat ik naar 2 minuten al helemaal bedekt onder het stof! FIJN!!! Maar geen probleem, want ik ben een klus vrouw met een klusteam en heb zelfs klusvrienden in een klusgroep dus dan moet ik toch wel iets kunnen doen lijkt mij zo! Ik krijg er zelfs feeling voor. Ik schuurde de deuren als een gek, ging van links naar rechts en weer naar beneden en boven. Ik hoorde gelach van collega’s en ik hoorde mensen proesten van de stof… MAAR! Het is nu af! Na de schaft pauze ( zo noemen we nu even onze lunch pauze) gingen we weer kei hard aan de slag! In de grote zaal schieten we ook al op… ik krijg in eens het gevoel dat we dit allemaal wel gaan redden deze week! Yahoo! Euforie!  De vrijwilligers krijgen er ook een goed gevoel over en geven elkaar complimenten voor het harde werk!
Hiep Hoi, morgen weer een klusdag voor ons klusteam. We gaan ervoor! HOPPA!

Oh ja,  en dan nog het stukje Onbereikbaarheid. Geweldig! Dag 2 van de ‘geweldige  Blackberry storing”! Wat een dag! En wat zijn wij mensen toch verslaafd aan internet, social media. Ping, Whatsapp, Facebook, Twitter, Hyves, Linkedin en nog veel meer applicaties die mensen op hun BB hebben staan. Gister begon het gezeik al, ik dacht.. Al weer geen bereik! Ik heb al een zaak lopen bij netwerk detectie van T-mobile en die doen er naar zeggen “alles aan” en nu dit weer! PFF. Toen het gister weer mis ging dacht ik *&^%$#@@%^&* !!! weer problemen! Maar een schrale troost was, dat ik niet alleen ben! Maar miljoenen anderen BB-gebruikers in de wereld hebben dezelfde klachten! We are all connected. & nu DIK DISCONNECTED! Ik baal wel, kan niet even checken hoe het met my dear friends gaat, kan niet even een stomme post op Facebook doen. Kan niet even mijn email checken. Vanochtend was ik blij, he ik heb een ping en wat e-mails en zelfs whatsappjes, Mijn fb gaf weer meldingen.. ik was weer ONLINE. Nou van korte duur! Ben al weer meer dan een halve dag DISCONNECTED! En dat blijft nog wel even zo denk ik. Ik leg me er bij neer. Heb maanden volgehouden dat BB een van de fijnste telefoontjes v. deze tijd is. Ik geef het op. Doei Blackberry, en HALLO to Iphone4s! Ze zoeken het maar uit! BEN ER KLOAR MEE!

Ik ga mee naar de APPLE MANIA! WHAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA

Blog blog blog!

Tik Tak Tok….. Dag 1, dag 2, dag 3, dag 4, 5, 6, 7, 8, 9…….................................. dag… ik weet niet meer hoeveel!
Tijd vliegt voorbij, ik heb zelfs niet eens tijd om mijn blog bij te houden.  Er wordt vaak gevraagd, Tamara wanneer zet je weer eens iets op je blog? Dan denk ik Oh ja dat moet ik ook weer eens doen. Ik denk er dan aan maar zodra ik thuis kom zit dat niet meer in mijn hoofd. Het werk slokt me op en mijn vrije dagen schieten te snel voor bij. Voor je kan genieten van het weekend is het al weer om! En nu? Gewoon doorgaan, we blijven door gaan. Elke dag en elke week weer op nieuw.

 Terwijl wij bezig zijn met de dag door te komen, zijn andere mensen bezig met het vechten voor hun leven. Het lijkt in mijn ogen wel als of 2011 het slechtste jaar is van mijn leven.  Ik heb een hoop dingen gedaan en gerealiseerd op mijn “to do list for 2O11”. Maar als ik wist dat ik dit er voor terug kreeg had ik niks willen doen.  Wat groot op mijn lijstje stond is; Meer genieten van tijd met vrienden en familie! Ironisch hé.. Door de ziekte van mijn vader ervaar ik elk moment met familie als of het de laatste kan zijn. Je wordt wel kei hard met de neus op de feiten gedrukt. Eigenlijk met alles wel!

Afgelopen week is er een naaste overleden. Dan komt al meteen het rottige woordje in je hoofd. De dood. Iedereen gaat een keer dood, jij , ik, onze ouders, oma’s en opa’s andere naasten, iets waar we allemaal van weten dat het komen gaat maar iets waar we helemaal niet bij stil willen staan. Alleen de gedachten al dat een van onze dierbaren er niet meer zou zijn doet al pijn in ons hart. En dan komt er een ziekte in je leven en die maakt alles in eens zo zwak en tastbaar en vooral zo eng. Zo dicht bij! Ook nu we weten dat niet alles is wat het zijn moet en dingen niet zo gaan zoals het moet gaan.. zoeken we alle positieve dingen bij elkaar om zo met hoop verder te gaan, vooruit te kijken en te denken aan de toekomst. Sommige mensen noemen het een overlevingsdrang waar je in zit, een masker. Niet stil zitten en in een negatieve spiraal zitten maar door gaan! Knallen!

Ik heb nu even de tijd om goed na te denken over wat ik wil schrijven. Dat merk ik aan mijn verhaal.

Om even op mijn vader terug te komen, met hem gaat het beter. De 2^e kuur duurt nog tot en met donderdag! En dan heeft hij een week rust van die vieze chemo pillen. Hier kijkt hij ook weer naar uit. Zijn 2^e kuur had weer andere kwaaltjes dan de 1^e. Hij had last van o.a. Tintelingen in vingers/handen. Koud drinken was niet weg te krijgen, vergelijk het maar met kiezelsteentjes door slikken zegt pa! En verder een onverklaarbare pijn en vermoeid gevoel in handen, benen en knieën. Hierdoor  heeft pa de eerste week gewoon rustig aan gedaan en veel gerust. Dit had hij ook echt nodig. De week daarna is hij weer op gaan knappen. Kwaaltjes verdwenen en kwamen soms weer terug maar voor een groot deel knapte hij weer op. Zelfs afgelopen vrijdag is hij weer eens op de motor geklommen! Dit heeft hij niet meer gedaan nadat er kanker geconstateerd was. Maar het was zo geweldig mooi weer en hij heeft een kort tripje naar Jolanda’s huis gemaakt!  Mega trots dat we waren! Die toffe peer klimt gewoon vet stoer op de motor!  Dagen daarna ging het weer iets beter, hij is zelfs wezen barbecueën en aanstaande woensdag gaan Pa en ik samen naar de Nijmeegse kermis! Even lekker rond neuzen en natuurlijk oliebollen scoren! Ik heb er zin in! En voor nu ben ik weer even uit gekletst! Ik denk dat ik wel genoeg geschreven heb! Jullie lezen vanzelf wel weer als ik iets te melden heb!

Bedankt voor jullie aandacht en interesse.

Liefs, Tamara

Eerste chemo kuur ligt achter ons...

Hallo blog-lezers,familie,vrienden,kennissen etc,

Ik zit weer eens even goed aan de tafel.. tijd om mijn blog weer eens te gaan updaten.

Zoals de meeste van jullie weten heeft mijn vader zijn eerste chemo kuur er voor nu op zitten. Hij is 2 september begonnen met de chemo. De chemokuur werd toegediend via infuus en door middel van 14 dagen lang 4 pillen in te nemen. In het ziekenhuis werd papa verteld waar hij rekening mee moest houden en waar hij op kon letten qua bijwerkingen. Toen we aankwamen op de afdeling werden we gebracht naar een 4 persoonskamer. Hier in lag al 1 vrouw en verder waren er nog 3 lege bedden. Pa koos het bed tegen over de vrouw en bij het raam. Hij klom er in en ging meteen onderuit gezakt liggen. Ik moest meteen lachen. Ik had de dag vrijgenomen om bij mn pa te kunnen zijn. De dame die tegen over hem lag, praatte een beetje over haar beleving met de chemo en vertelde dat ze voor de 3e keer op rij de ziekte van Hodgekin had. Ze was het hele ziekenhuis gebeuren wel gewend en was heel vriendelijk naar ons toe. Er kwam later nog een man de kamer binnen. Het was een aardige rustige man die naast de vrouw ging liggen. Hij was hier ook voor een vervolg kuur. De kuur van de man duurde maar 2 uurtjes en hij was ook zo weer de kamer uit. Papa was de enige die zolang moest liggen en ook de enige die de nacht moest blijven in verband met een stofje wat ontwikkelt kon worden in het bloed. Ze wilden hem even een nachtje in de gaten houden voor eventuele bijwerkingen. Het werd dus een lange dag van 10.30 tot...... onbekend.. De chemo kuur van papa bestond uit spoelen met een zout oplossing, daarna kreeg hij de ene kuur en dan weer spoelen om vervolgens weer een andere variant van chemo te ontvangen. De eerste kuur zou +/- 5,5 uur duren. Dat zou dus een lange zit worden. De spoeling ging vrij snel er door heen. Bij de eerste kuur werd gezegd dat papa last kon krijgen van een stijve en koude arm. Het was belangrijk om de arm warm te houden met een deken en hem werd afgeraden koud drinken te drinken. Bij koud drinken kan je een verstikkend gevoel krijgen doordat je slijmbeurzen dan samen trekken. Dit kon je beter voorkomen dus hier moesten we goed opletten. Wat wel balen was is dat papa niet van de afdeling af mocht. Hierdoor ben je gebonden aan de kamer/gangpad. Pa begon met de kuren en zoals iedereen hem kent, begon die weer gek te doen om de stilte te verbreken. Deed af en toe een beetje raar (door net te doen alsof hij een spastische aanval kreeg dmv chemo, gelukkig konden wij er allemaal om lachen! Die gekke man! Jo & ik hebben hem wel af en toe moeten sussen.. die gekke man! De dag verpleegkundige was een hele aardige vrouw die papa's geintjes kon waarderen. We hebben maar meteen even duidelijk gemaakt aan de zusters dat onze pa een vaste plek had vanavond door middel van een mooie foto (zie onder aan mijn blog). Papa kreeg ondertussen wel honger en bestelde bij het ziekenhuis "de roomservice" een heerlijke "kroket burger"?? + een kom soep + nog iets? Maar nee..Dhr PAGM Toonen had nog steeds honger.. Eindstand kon ik naar de kantine om nog een aantal kroketten en zoete wafels te scoren..

Tijd ging voor bij, de eerste kuur duurde 2,5 uur.. de eerst volgende keer dat pa weer naar het ziekenhuis moet voor de volgende chemo zal het minder lang duren (2 uur) en steeds korter (ligt aan het tempo van het druppelen van de kuur). Pap had tijdens de gehele kuur geen bijwerkingen gekregen en voelde zich nog steeds even prima als toen hij die ochtend binnen kwam. Af en toe begon het infuusding te piepen en dat was een heel irritant geluid. Dan bleef ie maar piepen tot dat een verpleegster het apparaat afstelden. De tijd ging best langzaam.. Na inderdaad 5,5 uur was het tijd om de benen te strekken en eindelijk even van de afdeling af te gaan! Alles is helemaal goed verlopen en hij heeft de nacht ook voorbeeldig doorgebracht haha! (voetbal zitten kijken in de bezoek kamer)

De dagen erop was papa nog steeds behoorlijk fit. Wel werd hij wat moeier en een avond heeft hij zelfs even de tintelingen in de arm gevoeld. De dappere dodo wilde maandag 5 september naar de Paardenmarkt in Elst. Toen hij daar aankwam vond hij de paardenpoep niet zo geweldig ruiken en besloot hij weer naar Jolanda te gaan. De dagen erop ging het ook redelijk goed. Elke keer als ik hem sprak en vroeg hoe het met hem ging, zei die; Het gaat goed hoor, moet ik dan een bijwerking hebben van jou? de grapjas. Maar even serieus.. deze man slaat zich voor nu steen goed door de eerste chemo kuur heen!

Hij heeft het afgelopen weekend zelfs besloten weer thuis in Nijmegen te gaan wonen. En dus niet meer bij Jolanda te verblijven. Zoals ik al eerder zei; zijn eigen bedje ligt het lekkerst en hij vind het ook wel even lekker om weer lang uit op zn eigen bank neer te ploffen met een van zijn zelf gebrandde dvds! HAHAHA!
Gister was de laatste dag dat hij de chemo pillen moest slikken en nu heeft hij een weekje rust van de hele chemo kuur! En dan 23 september staat de 2e kuur gepland & we hopen dat ook door deze kuur hij goed heen komt!

Nou  ik ben even blog-loos.. of te wel ik ga genieten van mn weekend! Wat inhoud, sporten, slapen, luieren, Jersey Shore kijken en natuurlijk het belangrijkste...tijd door brengen met je loved ones!

DAAAAAGG!! KUS UIT ARNHEM! hahaha (ja ik weet het pa, nijmegen is beter;-))