Yahoe!

WHAAAAAAAAAAAAAAAA

Afgelopen woensdag was een van de spannendste dagen in ons leven. De uitslag van de eerste ct- scan na 3 chemo kuren zou die dag bekend worden. Om 14.40 hadden we een afspraak bij dokter Spronsen. De uren voor die afspraak gingen te langzaam voor bij want je weet dat de woorden die straks uit zijn mond komen, je familie kan maken of breken. Ik zelf was behoorlijk gespannen. Om wat afleiding te zoeken ben ik de ochtend gewoon gaan werken. Om 13.00 uur pakte ik de trein naar Nijmegen. In de trein ga je toch nadenken over de uitslag, zou het positief zijn, zou het negatief zijn? Wat betekent het allemaal en hoe gaat het er nu verder uit zien? In de trein belde ik papa op om te vragen hoe hij zich voelde, Prima hoor kwam er uit. Ben je zenuwachtig?... nee hoor zei die heel cool. Toch weet ik dat hij zich erg groot houdt. Ik ga ook niet door vragen en zeg, pa ik zie je om 14.00 uur in nijmegen dukenburg. Een maal bij papa in de auto vraag ik het nog een keer, papa kijkt een beetje voor zich uit en zegt, het is wel spannend. Ik praat even met hem en zeg pa, we gaan hier gewoon blanco in, we verwachten niks, zo kan het ons niet helemaal van ons stuk brengen. We rijden naar het ziekenhuis en parkeren de auto. Jolanda kan elk moment het ziekenhuis in lopen,. We zijn aan de vroege kant en we gaan snel naar b09.

In de wachtkamer komen we Franka tegen, de verpleegkundige van Oncologie. Ze lacht vriendelijk en zegt tegen ons dat we eerst een afspraak met Spronsen hebben en dan met haar. Oh denk ik? Eerst met de arts en dan met haar? Terwijl het eerst anders om was? Geen probleem zegt papa.

Jolanda komt dan ook de wachtkamer in lopen, ze komt van een afspraak af en is ook erg gespannen.
We zitten even over koetjes en kalfjes te praten en dan horen we; Familie Toonen?
We kijken elkaar aan en staan meteen op. 3 man sterk lopen we de spreekkamer van Dr. Spronsen in.
Die 30 seconden lijken even heel lang te duren tot dat de dokter zegt. Goed nieuws! Heel goed nieuws.
Pap zegt voorzichtig ja? en op dat moment breken alle spanningen in de kamer. Een snik en een hap naar adem van opluchting schiet papa even vol en ook bij Jolanda en mij schieten de tranen in onze ogen.

Het enige wat er door mijn hoofd gaat is, YES YES YES! Het gesprek is binnen 10 minuten voor bij. De dokter legt ons uit wat de chemo heeft gedaan in zijn lichaam. Zijn uitzaaiingen zijn gekrompen, en er zijn zelfs een paar kleine uitzaaiingen verdwenen. De dokter zegt, de scherpe randjes zijn er af? Wat dat betekent weet ik niet maar alles wat de dokter in die 10 minuten zegt klinkt alleen maar positief en we kunnen alleen maar even stralen. Eindelijk eens positief nieuws! De dokter zegt dat ze door gaan met zoveel mogelijk klappen uit te delen aan de kanker.. Er staan 3 kuren gepland, na die drie kuren krijgt papa weer een nieuwe CT-scan en dan horen we hoe het er dan voor staat. Papa gaat opgelucht weg bij dr. Spronsen. Ik geniet van dit moment. Hij straalt, ik zie die opluchting en ik voel hem natuurlijk ook bij mezelf. In de wachtkamer bij Franka kijk ik nog eens naar Jolan en we snikken samen een traantje weg van blijdschap! Onze pa knokt dus echt kei hard!  Bij Franka wordt papa gecheckt en blijkt hij op gewicht 98,4 kilo te wegen. Die man heeft echt TE VEEL GEGETEN! Ze lacht om papa's gewicht en zegt.. goedzo, maar blijf nu wel stabiel he!

We gaan naar huis en we zijn alleen maar positief. Meteen onze telefoon aangezet en even het goede nieuws doorbellen aan familie en vrienden! En natuurlijk onze eerste uitlaat kreet op Facebook moesten we even posten. We zijn naar huis gereden, hebben appelflappen gegeten met visite en samen hebben we heerlijk zitten chinezen! Het was een mooie dag, en nu weer back to reality, of te wel... doorgaan waar we mee bezig zijn. Er moet natuurlijk nog veel meer kapot! Dus hup, pa is weer de 4e chemo ingegaan vandaag en ook deze gaat ie weer door knokken! Hij heeft nu natuurlijk de bevestiging waar hij het voor doet. Het zal niet makkelijk worden, en de chemo's alleen maar zwaarder maar ook hier komt pa wel door heen.


Ik dank jullie allen voor jullie lieve berichten en reacties op FB!

Ohja en de hartelijke groeten van mijn vader en wat een geweldige foto heb ik hier van hem he! HAHAHAHAHA

Een beetje van mij, en heel veel van papa!

HOI HOI HOI HOI HOI BLOG LEZERS

Ik schrijf deze blog live uit het CWZiekenhuis! Het is nu 12.17 en we zitten op de mooie nieuwe afdeling B09. Echt een huiskamer model, met verschillende stoelen en bedden. Het ziet er warm en vooral modern uit. 10 luxe stoelen en 5 bedden. Alles is uitgerust met moderne gadgets zoals o.a. Ipads. Er is ook personeel genoeg hier! Ik zie verschillende mannen en vrouwen hier rond lopen, verpleegkundigen, zaalartsen, roomservice etc. Het begon vanochtend goed! Papa kwam 5 voor half 11 de afdeling oplopen, om half 11 stipt ging zijn telefoon af; Dag meneer Toonen, waar bent u? Ik? Ik zit op de afdeling B09 in het CWZ. Oh is dat zo? klonk er door de telefoon.. Jazeker. Oh ja zegt de man.. Ik zie je zitten! (Het blijkt de verpleegkundige te zijn van het CWZ.) Het bleek dat ze papa al een half uur eerder verwachtte en dat hij dus veel te laat binnen was! Maar goed, geen probleem hij was gearriveerd en kon meteen plaats nemen in een van de luxe stoelen! De verpleegkundige had een grappige naam A. Tittse! (Pa noemde hem de hele tijd tiette) Hij lachte flink mee en kon het goed hebben (gelukkig maar!)

Een tijdje terug was de Gelderlander op bezoek in het CWZ- voor de nieuwe oncologie afdeling. Er stond een artikel in de krant! Pa zit achterin en is ook zichtbaar op de foto! Deze voeg ik ook nog toe in mijn blog!

We waren een beetje aan het kletsen, jolanda, papa en ik en andere patienten op de afdeling & papa begon over mijn blog. Hij zei ik vind het een goede blog, ga je er vandaag weer een schrijven? vroeg hij toen. Misschien wel antwoorde ik. Nou zei die, dan denk ik met je mee en dan kan je er ook iets van mij in zetten.

En dat vind ik nou een leuk idee, dus bij deze, een beetje van mij, en heel veel van papa!! Om even papa's mening over de afdeling te geven; *het is hier een gezellige ruimte, je ligt hier niet voor niks op deze afdeling. Het is absoluut nodig. Het personeel hier is erg vriendelijk en kunnen tegen mijn grapjes. Dat trieste gedoe hoeft voor mij hier niet*. In dit blog laat ik pa af en toe wat dingen vertellen..door middel van wat vragen te stellen of gewoon als hij begint te praten, schrijf ik met hem mee!

Pap, hoe heb je de afgelopen 2 chemokuren ervaren?
* Ja eh, gewoon? Het is op dit moment minder zwaar als dat ik verwacht had. Je hoort verschillende verhalen van mensen die het zelf hebben ervaren, of in de zelfde situatie hebben gezeten en de boeken of verhalen die je over de chemo leest zijn ook niet al te prettig. Mijn eigen ervaringen zijn anders dan dat andere hebben. Tuurlijk heb ik ook bepaalde dingen en iedere kuur zal weer wat anders met zich mee brengen. Er komt steeds meer chemo-troep in je lichaam en het tast natuurlijk alles aan. Ook mijn goede cellen worden aangepakt. Ik voel nu bijvoorbeeld tijdens deze kuur een brandend gevoel waar mijn infuus zit. Dit heb ik nog nooit zo gevoeld, dit is de eerste keer. Dat is wel vreemd. Maar het is niks dat ik niet kan handelen.
Wat was de vervelendste bijwerking die je hebt gehad?
*De geur, roept hij! Dat is echt misselijkmakend! Ik vond veel dingen de eerste paar dagen flink stinken. Daar had ik wel even last van, je werd misselijk ervan en kreeg meteen een opgeblazen gevoel in je buik. Ook de zondag na het infuus ben ik knock out! Zaterdags heb je alle energie en ga je de raarste dingen doen zoals je auto wassen en zondags is het afgelopen, wil je niet bewegen en slaap je het liefst. Dat is wel lastig voor iemand zoals ik. Ik rol van het bed meteen op de bank weer op. Er is ook een bepaalde onrust in je lichaam wat je niet kan verklaren, rare pijn in je vinger kootjes, enorm vermoeide benen alsof ik de vierdaagse gelopen heb. En wat er verder nog bij komt qua bijwerkingen zien we wel. Die shocken van koude aanrakingen zijn ook soms wel lastig. Je staat niet overal bij stil.

Pap loopt nu over straat met handschoenen in zn achterzak! Voorbereid op alles.
Papa vindt het fijn om ook wat dingen te kunnen vertellen over zijn ervaringen. Ik wilde net even een slok van mn cappuchino nemen en kreeg meteen die opmerking, 'ben je al klaar met je blog???' Haha! Nee pa! Ik wil gewoon even koffie drinken!!!!! Mag ik? ;-)

Het is nu half 2 en de chemokuur gaat sneller in gang, zo krijgt hij meer last van een opgeblazen gevoel en begint hij ook last te krijgen van een lopende neus, het volgende zal wel stemvervorming zijn zegt pa. Er wordt regelmatig aan hem gevraagd wat de pijn grens is, van geen pijn (0) tot ondraagbare pijn (10). Tot aan de ochtend was het 0 en nu iets hoger op 2. We bekijken samen even pa's status door. We kregen vanochtend weer de nieuwe bloedwaarden op een papiertje, ik dacht dat de uitslag van woensdag de bloedwaarden van de afgelopen week was, maar dit was minder waar! Zijn tumor waarden in zijn bloed waren weer onwijs naar beneden gegaan! van 68 naar 31! We gaven weer een gil van vreugde. Eigenlijk weten we niet precies wat het inhoud en wat het voor zijn toekomst  betekend maar volgens de verpleegkundige is het een kleine meting van effect, je ziet door de waarden dat de chemo wel iets doet! Hoeveel hij doet en hoe dat eruit ziet dat kan pas na de scan uitwijzen. Hij vertelde ons ook dat als de waarden gelijk blijven of zelfs soms weer even iets stijgen dat dat niet betekend dat de chemo niet zijn werk doet. Ook is pa flink aangekomen. Zijn laaste gewichtmeting was 96,6 kg! Hij begint weer een heuze militaire helm te kweken! Haha! Al die erwtensoep die hij van de week gemaakt heeft (15 liter!) heeft zich goed genesteld in zn buik! Hij praat er de hele middag rond uit over!

Papa's infuus geeft een raar deuntje! Ja zegt papa, ik ben klaar voor mijn nieuwe cocktail! Of te wel, het 2e chemo-zakje gaat zo aan de paal! Het infuus druppelt nu sneller en waarschijnlijk is hij rond 1500 of 1530 klaar. Pa z'n bloeddruk is wat hoog, komt door alle grapjes die hij maakt! Hij verheugt zich al weer op een kop erwtensoep! Hebben jullie geen Erwtensoep-infuusje voor mij roept ie door de zaal??!...

"En Tamara, Hoe zit je blog er nu uit? Heb je dat stukje van die erwtensoepinfuusje erin staan? Nee toch he? een harde schelle schaterlach volgt de zaal door.

Papa maakt een hoop grapjes en de tijd komen we gemakkelijk door, nog eventjes en papa is al weer klaar. Ook de buurman is een erg sympathieke kerel. Lacht goed mee, houdt ook van een grapje.

En dan komt een jonge meid de afdeling in lopen. Een stevige meid met een hele bleke huid. Ik denk dat ze iets jonger is dan mij. Geboren in '91 hoor ik haar zeggen. Ze klimt de stoel in en gaat klaar zitten voor het infuus. Schuin tegen over mijn pa zit ze. Ze kijkt een beetje angstig maar doordat ze ons hoort praten zie ik dat ze ontspant. Ze lacht zelfs mee en probeert ook maar het positieve ervan in te zien. Toevallig leest ze het zelfde boek als mij, "meisje met negen pruiken". We praten met zn alle wat luchtig en ze verteld dat ze lymfeklier kanker heeft. Ze is bij verre de jongste meid van het hele gezelschap. Dit is de harde realiteit. Iedereen kan die rotcelletjes in zijn/haar lichaam hebben. Size or age doesnt matter! Papa voelt zich redelijk goed en is zelfs om 10 voor 3 al helemaal klaar en ready om te gaan. Hij blijft voor de gezelligheid nog even kletsen en dan is het tijd om toch weg te gaan, en nog een beetje van de zon te gaan genieten. We pakken onze spullen, wensen iedereen het beste en veel sterkte en zeggen; Tot over 3 weken! De zaal is al aardig leeg.. en ook deze eerste dag is weer voorbij... Papa heeft me lekker gemaakt met verhalen over friet, chinees, etc dus we gaan maar eens even brainstormen over het lekkere avond eten van vanavond.

Om jullie even te informeren over de nieuwe afspraken, Vrijdag 4 november is de 4e chemo kuur en de belangrijke CT-scan  staat gepland op 7 november 2011 en de uitslag daarvan is HEEL SPANNEND! Laten we allen duimen op iets positiefs!

Namens papa en mij, Bedankt en tot snel!

Oh en potverdorie wat ben ik verkouden, de snotlappen zijn niet aan te slepen. Maar goed even lekker dik aankleden en onder de deken kruipen vanavond en dan vieren we zaterdag nacht de verjaardag van Jolanda! Hiep Hoi!

Tumorwaarden zijn OMLAAG!!!

Yahoe!!!!!

YEAH, YESS, JOEPIE DE POEPPIE Of te wel ik ben vandaag blij.

Mijn vader is vandaag naar het ziekenhuis geweest en is even goed gecheckt voor zijn aankomende chemokuur! #3 Deze check houdt in, bloedprikken, urine monster inleveren, gewicht na kijken + even een babbeltje over hoe het hem vergaan is de afgelopen 3 weken. De kermis vorige week was goed bevallen! we hebben lekker oliebollen gesnoept, een milkshake gedronken en lekker een burger bij de MAC gehaald! haha pa heeft dus goed gegeten. En dat is in het ziekenhuis ook niet ongemerkt gebleken. De weegschaal sloeg omhoog naar 96 kilo! Õf te wel, Dhr Toontje heeft goed bijgebunkerd de afgelopen weken!

Tijdens het bezoek aan t ziekenhuis werd papa en jolanda verteld dat ze goed nieuws hadden! Na een aantal chemokuren moet er veranderingen in het lichaam plaats vinden, of de uitzaaiien slinken of stil staan zien ze pas naar een scan na 3 kuren. Maar ook in je bloed moeten er bepaalde dingen zichtbaar zijn . En dat was vandaag goed zichtbaar! In het begin van papa's chemokuur stond zijn tumor waarden op stand van 168 (vraag me niet wat goed, slecht hoog of wat dan ook is) maar de tumorwaarden moet zakken na de aantal chemo's en dat heeft het zeker gedaan! Van 168 is papa vandaag gezakt naar de waarde 69! Toen ik het nieuws kreeg stond ik in mn kloffie met een spons in mn hand boven op een steiger. Van vreugde maakte ik even een dansje! Dit is een bevestiging dat het er de chemo wel iets doet! YEAH!

Hoe en wat horen we later pas door de scan maar dit is al een geweldig gevoel! En hiermee kan pa ook weer positief verder knokken! Wij zijn allemaal blij blij blij!


Dat wilde ik even zeggen, aanstaande vrijdag krijgt pa zijn 3e chemo kuur en ik ga met hem mee... Rond die tijd volgt er vanzelf wel weer een blogje van mij! Ik zeg iedereen een fijne avond. Kruip lekker heerlijk op de bank!

Adiosssss <3

Klussen en Onbereikbaarheid… Wat een dagen!

Help ik ben een klusser? Help mijn collega denkt dat hij overweg kan met een schuurmachine, of Eigen huis en Tuin met Tamara Toonen als presentatrice? Jaja.. het kan allemaal!

Heb het vandaag dubbel en dwars bewezen. We zijn begonnen op ons werk met een .. ja ja Metamorfose! Een hoop van de taken komt op eigen verantwoordelijkheid dus we zijn zelf begonnen met het leeg ruimen van alle ruimtes, het inpakken van spullen, weg gooien van troep en het grootste werk van allemaal.. schoonmaken! Oefff! Een hele klus! Het schilder bedrijf zou ons materialen komen leveren om voorbereidend werk te verrichten. Denk hierbij aan; deuren schuren, deurposten schuren, muren afdoen, houtwerk in de grote & kleinere zalen schuren/schoonmaken + zelfs wat schilder klusjes. En dit allemaal doen met een beperkt aantal vrijwilligers. Nou gelukkig werken ze  kei hard! En kan ik zeggen dat we zelfs voor op schema lopen.  Alleen worden bepaalde dingen niet goed gecommuniceerd en gaan bepaalde dingen mis. Zoals geen schuurmachines, geen hoogwerker etc. Eindstand, hebben we er weer achter aan moeten bellen en kunnen we kei hard van start! Alles is nu geleverd

Gewapend liep ik door de gangen met onze elektrische boormachine  om overal de laatste rot schroeven uit te draaien en gewoon om er een beetje stoer uit te zien! Ik noem mezelf KLUSGIRL 007! Ik heb ze even laten zien dat ik ook wel wat kan klussen! Er werd me uitgelegd hoe ik de deuren het beste kan schuren en wat ik het beste kan doen en ik ben van start gegaan. Stijlvol gekleed in mijn paarse Adidas broek zat ik naar 2 minuten al helemaal bedekt onder het stof! FIJN!!! Maar geen probleem, want ik ben een klus vrouw met een klusteam en heb zelfs klusvrienden in een klusgroep dus dan moet ik toch wel iets kunnen doen lijkt mij zo! Ik krijg er zelfs feeling voor. Ik schuurde de deuren als een gek, ging van links naar rechts en weer naar beneden en boven. Ik hoorde gelach van collega’s en ik hoorde mensen proesten van de stof… MAAR! Het is nu af! Na de schaft pauze ( zo noemen we nu even onze lunch pauze) gingen we weer kei hard aan de slag! In de grote zaal schieten we ook al op… ik krijg in eens het gevoel dat we dit allemaal wel gaan redden deze week! Yahoo! Euforie!  De vrijwilligers krijgen er ook een goed gevoel over en geven elkaar complimenten voor het harde werk!
Hiep Hoi, morgen weer een klusdag voor ons klusteam. We gaan ervoor! HOPPA!

Oh ja,  en dan nog het stukje Onbereikbaarheid. Geweldig! Dag 2 van de ‘geweldige  Blackberry storing”! Wat een dag! En wat zijn wij mensen toch verslaafd aan internet, social media. Ping, Whatsapp, Facebook, Twitter, Hyves, Linkedin en nog veel meer applicaties die mensen op hun BB hebben staan. Gister begon het gezeik al, ik dacht.. Al weer geen bereik! Ik heb al een zaak lopen bij netwerk detectie van T-mobile en die doen er naar zeggen “alles aan” en nu dit weer! PFF. Toen het gister weer mis ging dacht ik *&^%$#@@%^&* !!! weer problemen! Maar een schrale troost was, dat ik niet alleen ben! Maar miljoenen anderen BB-gebruikers in de wereld hebben dezelfde klachten! We are all connected. & nu DIK DISCONNECTED! Ik baal wel, kan niet even checken hoe het met my dear friends gaat, kan niet even een stomme post op Facebook doen. Kan niet even mijn email checken. Vanochtend was ik blij, he ik heb een ping en wat e-mails en zelfs whatsappjes, Mijn fb gaf weer meldingen.. ik was weer ONLINE. Nou van korte duur! Ben al weer meer dan een halve dag DISCONNECTED! En dat blijft nog wel even zo denk ik. Ik leg me er bij neer. Heb maanden volgehouden dat BB een van de fijnste telefoontjes v. deze tijd is. Ik geef het op. Doei Blackberry, en HALLO to Iphone4s! Ze zoeken het maar uit! BEN ER KLOAR MEE!

Ik ga mee naar de APPLE MANIA! WHAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA

Blog blog blog!

Tik Tak Tok….. Dag 1, dag 2, dag 3, dag 4, 5, 6, 7, 8, 9…….................................. dag… ik weet niet meer hoeveel!
Tijd vliegt voorbij, ik heb zelfs niet eens tijd om mijn blog bij te houden.  Er wordt vaak gevraagd, Tamara wanneer zet je weer eens iets op je blog? Dan denk ik Oh ja dat moet ik ook weer eens doen. Ik denk er dan aan maar zodra ik thuis kom zit dat niet meer in mijn hoofd. Het werk slokt me op en mijn vrije dagen schieten te snel voor bij. Voor je kan genieten van het weekend is het al weer om! En nu? Gewoon doorgaan, we blijven door gaan. Elke dag en elke week weer op nieuw.

 Terwijl wij bezig zijn met de dag door te komen, zijn andere mensen bezig met het vechten voor hun leven. Het lijkt in mijn ogen wel als of 2011 het slechtste jaar is van mijn leven.  Ik heb een hoop dingen gedaan en gerealiseerd op mijn “to do list for 2O11”. Maar als ik wist dat ik dit er voor terug kreeg had ik niks willen doen.  Wat groot op mijn lijstje stond is; Meer genieten van tijd met vrienden en familie! Ironisch hé.. Door de ziekte van mijn vader ervaar ik elk moment met familie als of het de laatste kan zijn. Je wordt wel kei hard met de neus op de feiten gedrukt. Eigenlijk met alles wel!

Afgelopen week is er een naaste overleden. Dan komt al meteen het rottige woordje in je hoofd. De dood. Iedereen gaat een keer dood, jij , ik, onze ouders, oma’s en opa’s andere naasten, iets waar we allemaal van weten dat het komen gaat maar iets waar we helemaal niet bij stil willen staan. Alleen de gedachten al dat een van onze dierbaren er niet meer zou zijn doet al pijn in ons hart. En dan komt er een ziekte in je leven en die maakt alles in eens zo zwak en tastbaar en vooral zo eng. Zo dicht bij! Ook nu we weten dat niet alles is wat het zijn moet en dingen niet zo gaan zoals het moet gaan.. zoeken we alle positieve dingen bij elkaar om zo met hoop verder te gaan, vooruit te kijken en te denken aan de toekomst. Sommige mensen noemen het een overlevingsdrang waar je in zit, een masker. Niet stil zitten en in een negatieve spiraal zitten maar door gaan! Knallen!

Ik heb nu even de tijd om goed na te denken over wat ik wil schrijven. Dat merk ik aan mijn verhaal.

Om even op mijn vader terug te komen, met hem gaat het beter. De 2^e kuur duurt nog tot en met donderdag! En dan heeft hij een week rust van die vieze chemo pillen. Hier kijkt hij ook weer naar uit. Zijn 2^e kuur had weer andere kwaaltjes dan de 1^e. Hij had last van o.a. Tintelingen in vingers/handen. Koud drinken was niet weg te krijgen, vergelijk het maar met kiezelsteentjes door slikken zegt pa! En verder een onverklaarbare pijn en vermoeid gevoel in handen, benen en knieën. Hierdoor  heeft pa de eerste week gewoon rustig aan gedaan en veel gerust. Dit had hij ook echt nodig. De week daarna is hij weer op gaan knappen. Kwaaltjes verdwenen en kwamen soms weer terug maar voor een groot deel knapte hij weer op. Zelfs afgelopen vrijdag is hij weer eens op de motor geklommen! Dit heeft hij niet meer gedaan nadat er kanker geconstateerd was. Maar het was zo geweldig mooi weer en hij heeft een kort tripje naar Jolanda’s huis gemaakt!  Mega trots dat we waren! Die toffe peer klimt gewoon vet stoer op de motor!  Dagen daarna ging het weer iets beter, hij is zelfs wezen barbecueën en aanstaande woensdag gaan Pa en ik samen naar de Nijmeegse kermis! Even lekker rond neuzen en natuurlijk oliebollen scoren! Ik heb er zin in! En voor nu ben ik weer even uit gekletst! Ik denk dat ik wel genoeg geschreven heb! Jullie lezen vanzelf wel weer als ik iets te melden heb!

Bedankt voor jullie aandacht en interesse.

Liefs, Tamara

Eerste chemo kuur ligt achter ons...

Hallo blog-lezers,familie,vrienden,kennissen etc,

Ik zit weer eens even goed aan de tafel.. tijd om mijn blog weer eens te gaan updaten.

Zoals de meeste van jullie weten heeft mijn vader zijn eerste chemo kuur er voor nu op zitten. Hij is 2 september begonnen met de chemo. De chemokuur werd toegediend via infuus en door middel van 14 dagen lang 4 pillen in te nemen. In het ziekenhuis werd papa verteld waar hij rekening mee moest houden en waar hij op kon letten qua bijwerkingen. Toen we aankwamen op de afdeling werden we gebracht naar een 4 persoonskamer. Hier in lag al 1 vrouw en verder waren er nog 3 lege bedden. Pa koos het bed tegen over de vrouw en bij het raam. Hij klom er in en ging meteen onderuit gezakt liggen. Ik moest meteen lachen. Ik had de dag vrijgenomen om bij mn pa te kunnen zijn. De dame die tegen over hem lag, praatte een beetje over haar beleving met de chemo en vertelde dat ze voor de 3e keer op rij de ziekte van Hodgekin had. Ze was het hele ziekenhuis gebeuren wel gewend en was heel vriendelijk naar ons toe. Er kwam later nog een man de kamer binnen. Het was een aardige rustige man die naast de vrouw ging liggen. Hij was hier ook voor een vervolg kuur. De kuur van de man duurde maar 2 uurtjes en hij was ook zo weer de kamer uit. Papa was de enige die zolang moest liggen en ook de enige die de nacht moest blijven in verband met een stofje wat ontwikkelt kon worden in het bloed. Ze wilden hem even een nachtje in de gaten houden voor eventuele bijwerkingen. Het werd dus een lange dag van 10.30 tot...... onbekend.. De chemo kuur van papa bestond uit spoelen met een zout oplossing, daarna kreeg hij de ene kuur en dan weer spoelen om vervolgens weer een andere variant van chemo te ontvangen. De eerste kuur zou +/- 5,5 uur duren. Dat zou dus een lange zit worden. De spoeling ging vrij snel er door heen. Bij de eerste kuur werd gezegd dat papa last kon krijgen van een stijve en koude arm. Het was belangrijk om de arm warm te houden met een deken en hem werd afgeraden koud drinken te drinken. Bij koud drinken kan je een verstikkend gevoel krijgen doordat je slijmbeurzen dan samen trekken. Dit kon je beter voorkomen dus hier moesten we goed opletten. Wat wel balen was is dat papa niet van de afdeling af mocht. Hierdoor ben je gebonden aan de kamer/gangpad. Pa begon met de kuren en zoals iedereen hem kent, begon die weer gek te doen om de stilte te verbreken. Deed af en toe een beetje raar (door net te doen alsof hij een spastische aanval kreeg dmv chemo, gelukkig konden wij er allemaal om lachen! Die gekke man! Jo & ik hebben hem wel af en toe moeten sussen.. die gekke man! De dag verpleegkundige was een hele aardige vrouw die papa's geintjes kon waarderen. We hebben maar meteen even duidelijk gemaakt aan de zusters dat onze pa een vaste plek had vanavond door middel van een mooie foto (zie onder aan mijn blog). Papa kreeg ondertussen wel honger en bestelde bij het ziekenhuis "de roomservice" een heerlijke "kroket burger"?? + een kom soep + nog iets? Maar nee..Dhr PAGM Toonen had nog steeds honger.. Eindstand kon ik naar de kantine om nog een aantal kroketten en zoete wafels te scoren..

Tijd ging voor bij, de eerste kuur duurde 2,5 uur.. de eerst volgende keer dat pa weer naar het ziekenhuis moet voor de volgende chemo zal het minder lang duren (2 uur) en steeds korter (ligt aan het tempo van het druppelen van de kuur). Pap had tijdens de gehele kuur geen bijwerkingen gekregen en voelde zich nog steeds even prima als toen hij die ochtend binnen kwam. Af en toe begon het infuusding te piepen en dat was een heel irritant geluid. Dan bleef ie maar piepen tot dat een verpleegster het apparaat afstelden. De tijd ging best langzaam.. Na inderdaad 5,5 uur was het tijd om de benen te strekken en eindelijk even van de afdeling af te gaan! Alles is helemaal goed verlopen en hij heeft de nacht ook voorbeeldig doorgebracht haha! (voetbal zitten kijken in de bezoek kamer)

De dagen erop was papa nog steeds behoorlijk fit. Wel werd hij wat moeier en een avond heeft hij zelfs even de tintelingen in de arm gevoeld. De dappere dodo wilde maandag 5 september naar de Paardenmarkt in Elst. Toen hij daar aankwam vond hij de paardenpoep niet zo geweldig ruiken en besloot hij weer naar Jolanda te gaan. De dagen erop ging het ook redelijk goed. Elke keer als ik hem sprak en vroeg hoe het met hem ging, zei die; Het gaat goed hoor, moet ik dan een bijwerking hebben van jou? de grapjas. Maar even serieus.. deze man slaat zich voor nu steen goed door de eerste chemo kuur heen!

Hij heeft het afgelopen weekend zelfs besloten weer thuis in Nijmegen te gaan wonen. En dus niet meer bij Jolanda te verblijven. Zoals ik al eerder zei; zijn eigen bedje ligt het lekkerst en hij vind het ook wel even lekker om weer lang uit op zn eigen bank neer te ploffen met een van zijn zelf gebrandde dvds! HAHAHA!
Gister was de laatste dag dat hij de chemo pillen moest slikken en nu heeft hij een weekje rust van de hele chemo kuur! En dan 23 september staat de 2e kuur gepland & we hopen dat ook door deze kuur hij goed heen komt!

Nou  ik ben even blog-loos.. of te wel ik ga genieten van mn weekend! Wat inhoud, sporten, slapen, luieren, Jersey Shore kijken en natuurlijk het belangrijkste...tijd door brengen met je loved ones!

DAAAAAGG!! KUS UIT ARNHEM! hahaha (ja ik weet het pa, nijmegen is beter;-))

Chemotherapie

Hallo lezers,

Afgelopen vrijdag had pa een gesprek met de oncologieverpleegkundige Franka. Ze heeft met papa en Jolanda het hele proces van de chemotherapie doorgesproken en uitgelegd wat er komen gaat de aankomende perioden. Vrijdag 2 september beginnen ze al met de eerste kuur! Dit is in mijn ogen heel snel! De chemokuur zal bestaan uit 2 verschillende middelen die via een infuus binnen druppelen + 14 dagen pillen slikken. De eerste kuur zal ongeveer 5,5 uur duren. Voor deze eerste kuur dient hij ook  een nachtje daar te blijven. Dit is in verband met bijwerkingen/allergie die kan optreden! Alles werd piekfijn uitgelegd en zoals we wel gewend zijn kreeg pa weer een nieuwe klapper mee naar huis. Het klappertje Chemotherapie. Hierin staan alle handelingen, bijwerkingen, medicijnen en een persoonlijk dagboek. Dit persoonlijk dag boek is best handig! hierin kan de patient beschrijven hoe het de dag ging, welke bijwerkingen er zijn opgetreden en wat de ondernomen acties hier voor zijn en of de acties resultaat hebben opgeleverd. Het is wel weer een heel boek wat je door moet lezen. Maar goed dit doe je toch geleidelijk aan. Pa & Jo hadden een gerustgesteld gevoel en waren erg goed geinformeerd.

Zaterdag had ik een date met mijn vader! Hij kwam smiddags naar mij toe, we zijn samen naar winkelcentrum presikhaaf gegaan en hebben daar even lekker geslenterd. Zoals gewoonlijk ging het goed met pa en zag hij er goed uit. Dat is het lelijke aan alles. Je kan niet zien en niet voelen dat je zo ziek bent en je moet het maar aannemen van een aantal doktoren. Gelukkig is pa gemotiveerd om de strijd aan te gaan en gaat hij er gewoon voor !  We hebben lekker samen gegeten en nog even op de bank gehangen en rtl 4 gekeken! Toen was er haast.. want meneer kijk studio sport en ikke niet! Dus hij is om 10 uur in de auto gesproken en snel naar huis gesjeest om zijn oude vertrouwde programma lekker op zijn eigen bank te kijken! Hij heeft het weekend ook in zijn eigen huis geslapen en dat beviel hem best even goed! (Niets gaat boven je eigen bedje!)

Gister ben ik nog heerlijk uit eten geweest met Giovanni! Erg lekker & verassend goed weer.
Tip: Bisto Robin Hood in Arnhem (bijna ons stamrestaurant) HAHA

En nu is de werk week weer begonnen en gaan we er tegen aan.
Vrijdag dus de eerste chemo en jullie horen daarna wel weer een update vanuit mijn blog!

Trouwens! mijn vader leest dit blog! Hij vind het erg mooi beschreven en blijft het lezen. Dat is pas fijn om te horen!

Nou bedankt voor jullie tijd!

Liefs Tamara

Het is even geleden

Hallo allemaal,

Ik heb al een enige tijd niks meer geschreven. Dit komt onder andere door dat ik het gewoon razend druk heb.Ik ben een aantal weekendjes weg geweest of naar een feestje of lekker naar Parijs, alles om even te genieten van het hier en nu. Even gedachten op nul.  Ook moet ik eerlijk zijn, mijn hoofd stond er niet echt naar. Maar nu heb ik mijn uitlaatklep weer even nodig en zal ik daarom deze blog  daarvoor gebruiken.

Ik wil in dit blog ook even mijn zus een hart onder de riem steken. Ze heeft nu de zorg voor papa in haar huis en dat is voor haar en het gezin natuurlijk ook niet altijd even makkelijk! Ik ben een telefoontje van je verwijderd en sta hier voor jullie klaar dag en nacht.

De afgelopen weken zijn er veel dingen gebeurd en zijn we ook weer regelmatig in het ziekenhuis geweest. Papa knapt aardig op nu hij eindelijk de nodige paracetamols slikt! Door zijn eigenwijsheid was hij gestopt met pijnstillers en dat was niet de beste manier. Zijn redenen van stoppen waren om door deze beslissing het extreme nachtzweet tegen te gaan. Dit zorgde er wel voor dat hij elk pijntje voelde, zijn eetlust minder werd en dat hij veel vermoeider werd. Maar dit alles is nu voorbij en hij doet goed zijn best om weer op kracht te komen.

Nu hebben we gesprekken gehad met verschillende artsen, zowel de chirurg als de oncoloog als met de stoma verpleegkundige kwamen daarbij aanbod. Hoe goed papa ook geneest en hoe sterk hij ook is, de harde waarheid is wel dat hij van binnen flink ziek is en niet te genezen valt."

Dit is iets waar we ons allen natuurlijk wel van bewust zijn, alleen lijkt het zo onwerkelijk als je bij hem bent.

De arts wilt zo spoedig mogelijk met de chemotherapie beginnen, en hij hoopt dat dit binnen nu en 2 weken helemaal geregeld is. De chemotherapie is puur vergif dus dat je er ziek van wordt is niet uit te sluiten. Toch zijn we wel neergeslagen, al wetende dat het een hevige strijd gaat worden, waarbij niemand weet hoelang dit duren mag. Er is gesproken over de "gemiddelden van levensverwachting" van iemand in deze fase maar hier gaan we ons niet op vast pinnen. Dit zijn natuurlijk de rot berichten die niemand wilt horen en daar uit put je geen goede moed. Dus papa gaat ervoor om het gemiddelde flink opkrikken en eens laten zien dat hij nog zeker niet van deze wereld af is! En niet gaat zonder strijd! Ik heb zoveel respect voor mijn lieve papa! Wat een wilskracht en vechtlust moet die man wel niet hebben! Dat het een kanjer is dat weten we natuurlijk allang! Wat er ook op hem en ons als gezin te wachten staat.. ik sta vierkant achter hem! En steun elke keuze die hij maakt! En elke dag vechten we met hem mee..

Mijn papa = mijn held!

Het gaat de goede kant op!

Hoi allemaal,

Ik heb even niks geschreven , ik ben een beetje druk geweest en heb wat tijd voor mezelf genomen! Is ook nodig he! Afgelopen vrijdag 29 juli was de oudste dochter van mijn zus jarig! De grote meid is 9 jaar geworden. Dit hebben we natuurlijk gevierd. Toch was het niet het zelfde omdat papa altijd zo aanwezig is op een feestje of partijtje! Het was ook wel het grootste gespreksonderwerp die dag. Logisch ook hoor, iedereen kent hem en leeft mee. Ondanks dat smste pa ons dat hij al flink aan het oefenen was, en op wandel tocht was naar het binnenhof in het Canisius Wilhelmina Ziekenhuis! Gelukkig gaat het nu stukken beter met papa. Afgelopen dagen ging het wat minder, pa had steeds meer last van hallicunaties en werd daardoor onrustig en heeft bijna 48 uur niet durven te slapen. Dit kwam door de verschillende medicijnen en deze zijn ook stop gezet. Gelukkig ging het daarna met stappen vooruit! Pa kreeg meer energie, nam zijn rust en galmde met zijn grapjes over zuster Jenny door de gang heen. En als pa grapjes maakt... dan weet je het wel!

En wat een bezoek dat hij heeft gehad, veel familie, vrienden, buurtjes, oude kennissen etc kwamen hem opzoeken! Hij is onwijs verwend met cadeautjes, snoep, fruit!! VEEL FRUIT! en leuke en zelfs "spannende" leesblaadjes! haha! En de kaarten.. Ongelovelijk! Het deed hem veel goed om iedereen te zien en wetende dat iedereen in gedachten bij ons is.

Vandaag werden we vroeg verwacht  in het ziekenhuis, we hadden een afspraak met de stoma verpleegkundige. Ze ging papa begeleiden bij het het vervangen van de stoma en vragen die we hadden betreft de stoma/eetpatroon etc. Tot ieders verbazing deed pa het perfect zelf! Alsof hij het altijd al gedaan had. Hij heeft zijn stoma geaccepteerd en ziet het als een deel van hem nu. En dat is fijn! We waren mega trots op die brompot!

Daarna hadden we een afspraak bij de arts. We hadden nog wat vraagjes over de behandelingen, de keuze om toch voor een stoma te gaan etc. De arts (TED; Puppy genoemd) was erg te spreken over papa's vooruitgang. Vertelde ons dat er 25 % kans was op slechte genezing van de darmen en dat wilde ze voorkomen. Ze wilden het helingsproces van papa sneller in gang zetten zodat hij sneller geneest en eerder fit is voor de chemotherapie. Papa had in de dagen dat zijn morfine hem van stuk bracht meerdere malen geroepen dat hij geen chemotherapie meer wilde en absoluut geen andere behandelingen wilden ondergaan. Hij verklaarde aan de dokter dat dit kwam doordat hij zich ineens zo slecht voelde door de morfine en vertelde dat hij nu tegen alles heel anders aankijkt en natuurlijk door knokt in dit gevecht! Ik was blij dat hij hier weer volledig achter staat, als je vader stellig zegt dat hij het niet meer wilt zakt ook bij ons de moed even in de schoenen. Maar hij krabbelde op en ziet er nu kei goed uit! Hij is niets afgevallen! wordt goed verwend door de buurtjes met lekker eten en heeft al zijn tas ingepakt om morgen lekker naar huis te gaan! Pa mag morgen tussen 10.00 uur en 11.00 uur naar huis (lees; Jolanda's huis). Ze zal hem even lekker vetmesten met heerlijke Pizza etc!

Pa zal volgende week een CT-Punctie krijgen voor het laatste onderzoek en dan is het wachten op alle uitslagen van de biopten. Dit zal rond 10/11/12 augustus zijn.

Bedankt voor alle steun, telefoontjes, smsjes, emailtjes, kaartjes, bezoekjes! Erg lief!

I'll keep you posted!

Kisses, Tamara

26/27/28 juli

Hoi iedereen,

Ik ben een tijdje weg geweest maar heb de afgelopen 3 dagen even hieronder samen gevat.

Dinsdag 26 juli, Papa is vandaag opgenomen, om 10uur moest hij in het ziekenhuis zijn. Hij heeft een mega tas ingepakt en is er klaar voor. Jolanda bracht papa naar het ziekenhuis. Daar werd pa naar zijn kamer gebracht en kwam hij bij zijn kamer genoot Toon. Een man die 3 weken in coma is gehouden en net van de Intensive Care af is. Pa en Toon kunnen het met elkaar vinden, al is papa nu nog veel te spraak zaam en Toon herstellende is die veel slaapt. Grapjes worden meteen gemaakt en dat is onze pa.
Na een tijdje wordt pa opgehaald voor een bronchoscopie. Ze gaan met een slang in de keel, door de longpijp een stukje weghalen van de long tumor. Dit is geen prettig onderzoek.  Pa komt terug, hoest even een tijdje en heeft hiervan meer gevoeld. Hierna mag hij terug naar de kamer waar hij gewoon weer met praatjes verder gaat. Hij heeft zijn hele mini-disk collectie meegenomen en vermaakt zich prima. S'avonds ben ik even op bezoek gegaan.Onderweg naar het ziekenhuis belde ik mn pa op, hij zei; Tamara het is hier geen pretje, ik kreeg maar 1 gehaktbal bij mijn sperzie bonen. Dat was echt niet genoeg zei die. Ik heb roomservice gebeld en gevraagd of ik 2 ballen extra kreeg, maar helaas zei pa. Ik werd afgescheept met een paar sneetjes brood! Ik begon te lachen.. Hij zei meteen; Loop naar de kantine en breng wat lekkere wafels mee of iets, en een heerlijk kopje koffie! En dat heb ik gedaan! Ik loop afdeling C44- algemene heelkunde op en ben op zoek naar kamer 19. Lang hoef ik niet te zoeken. Ik hoor hem in de gang al praten! Kijk m daar nou liggen. Die ouwe goedzak. In een hip tshirtje ligt ie te kletsen met de visite van de buurman.
Zoals gewoonlijk vliegen de grapjes weer om de oren. Ik vind het wel een raar gezicht onze pa in een ziekenhuis bed. En blij dat hij was met de overheerlijke wafels! 1tje eet ik op.. de ander is voor morgen. Prima zei ik.. nog geen minuut later kwam een kennis van Toon op bezoek; Peter voor jou een sauzijs. Omdat je honger had! Ik begon te lachen.. Pa zei; jij mag vaker op bezoek komen!

Helaas is ook vandaag de chirurg langs gekomen met minder leuk nieuws, ze hebben besloten een permanente stoma aan te leggen omdat ze de risico niet willen lopen dat hij een lekkage kan krijgen in de dikke darm waar door ze langer moeten wachten voor de andere behandelingen (Chemotherapie). Dit is natuurlijk een flinke tegenvaller. We moeten nu maar hopen dat hij zo spoedig mogelijk herstelt en ook zo fit mogelijk is om die chemo aan te kunnen. Verder heeft pa t grootste woord en is hij de Peter die iedereen kent. Morgen zal hij een toontje lager zingen zegt hij met een knipoog. We zijn benieuwd. Op naar morgen! Een van de rottigste dagen tot nu toe.

Woensdag 27 juli, de dag dat onze pa onder het mes moet. Jolanda en ik hebben afgelopen nacht nog even met zn 2e zitten praten over van alles en nog wat, en voornamelijk over papa. We hebben allebei waardeloos geslapen. Half 2 zag ik mn bed en half 4 zag ik m nog steeds. De tijd ging maar niet voorbij en de slaap al helemaal niet. Half 7 klaar wakker. Om 7 uur zou de wekker gaan dus was al ruim op tijd klaar en wel. Arjan (Zwager) had een kan thee voor Jolanda en mij gezet. We hebben beneden nog even zitten praten over de operatie van vandaag. Jo en ik hadden geen trek en sprongen vroeg de auto in. We sjeesden naar het CWZ. Hup hup snel even naar onze pa en hem even een dikke knuffel geven! Daar aangekomen ligt hij al helemaal klaar en wel voor de operatie. Een lelijk blauw OK jasje aan. Hij maakt zoals gewoonlijk nog grapjes, maar ook aan hem kan je merken dat hij zenuwachtig is. De verpleging komt hem halen en we mogen met hem mee lopen tot de klinische OK. Daar mogen we "elkaar gedag" zeggen. Ik had het toen wel even moeilijk. Ik geef hem een dikke kus en zeg snel hou van je pa! Succes en tot straks!! Jo en ik pakken elkaar even stevig vast en moeten allebei even slikken. Daar gaat ie; en zo stoer als hij is gaat hij heel relaxed met zijn arm onder zijn hoofd de voorbereiding in.

De operatie duurt na zeggen; 2 tot 2,5 uur. Jolanda en ik besluiten even afleiding te zoeken, en gaan lekker ontbijten bij La Place en proberen nog wat winkeltjes in te duiken. Tijd gaat te snel. Het is al 11 uur geweest en we besluiten naar Jolanda's moedertje te gaan. Even bijkletsen en samen afwachten op telefoon van de Chirurg. Ik merk aan mezelf dat ik niet lekker in mn vel zit, ik kijk om de minuut op mijn telefoon en de klok is een voorwerp die ik in elk huisje/winkeltje probeer te zoeken. De spanning wordt met het kwartier erger. Papa zou om half 10 onder het mes gaan. Dat houdt in dat hij dan tussen half 12 en 12 uur uit de OK zal komen. Om 12 uur horen we nog steeds geen telefoon over gaan. We besluiten zelf om half 1 te bellen naar de afdeling waar hij op ligt. Ze kunnen ons niet veel informatie geven, alleen dat ze iets later begonnen zijn met de operatie en daardoor uitlopen en dat de chirurg nog met hem bezig is. "Met hem bezig is?" Dat klinkt echt belachelijk.

We kunnen onze zenuwen niet bedwingen en besluiten om vanuit Ans haar huis meteen naar het CWZ te rijden. We willen er liever zijn als ze bellen. We gaan direct naar de afdeling maar daar kunnen ze ons nog steeds niet helpen. Ondertussen beginnen Jolanda en ik toch wel even het wat benauwder te krijgen en twijfelen we aan alles. We besluiten toch koffie te gaan drinken. Het duurt allemaal veel te lang. Op mijn klok is het nu; half 3!! We gaan naar de afdeling en besluiten niet meer weg te gaan. Stijf van de zenuwen tikken de minuten voorbij op de klok. het is nu half 4 en nog steeds geen gehoor. En dan gaat in eens Jolanda's telefoon. Ik neem op en het is de arts. De operatie is 3 uur uitgelopen maar het is goed gegaan. De tumor is goed verwijderd en er zijn geen complicaties opgetreden. Ook is er een biopt van de lever gemaakt.

Pa werd naar de verkoeverkamer gebracht om daar rustig te slapen en bij te komen van de operatie.
Zodra hij op de afdeling zou komen werden we weer gebeld.We vroegen hoe is het met hem, is hij bij bewustzijn? De zuster zei; Oh ja hoor! Jullie vader is erg goed bij!
We zijn als een speer naar het ziekenhuis gekomen. Eenmaal daar aangekomen zagen we onze pa liggen met een aantal slangetjes in zijn lichaam. Met in zijn hand een wafel! Hij nam een grote hap en keek heel schuldig. Ik vroeg mag jij wel eten en de visite van Toon schudde hevig NEE. Ik pakte de wafel af en gaf m op zn donder! Die stiekemerd mocht helemaal niet eten en zat gewoon tegen dokters advies in een wafel naar binnen te stouwen. Hij zag er wel moe uit maar klonk als de oude. "Waar bleven jullie nou!!" zei die licht geirriteerd. "Ik had tegen de chirurg gezegd dat ik 2 hele knappe dochters had maar jullie zaten potverdorie niet in de wachtruimte! Stond ik mooi voorschut!" Nou werd tijd dat jullie er zijn. Pa begon meteen met ik voel me goed, geen pijn. Ik keek m aan en zei doe niet zo stoer. Hij zei ik heb een stoma en hij is paars! Precies het kleurtje van mijn tshirt en elke dag krijg ik een ander kleurtje. Ik keek m aan en hij begon te lachen met een heel raar lachje. Ik keek Jolanda aan en begon te lachen. Onze pa was High van de morfine. Hij was opstandig, wilde graag een reactie uitlokken en ging ons zelfs een beetje irriteren. Maar ook wist ie wanneer ie de grens op zocht en deed ie meteen weer even slijmen. Die gekke man! We hebben nog een klein uurtje bij hem gezeten en gelachen om zn rare gedrag en zn gekke grapjes. De zusters op de afdeling zullen het zwaar met hem krijgen! We geven de beste man een dikke kus en laten hem verder rusten.

Donderdag 28 juli, THE BAD DAY, vanochtend belde ik pa, hij had niet goed geslapen en van de morfine begon die gekke dingen te zien en vond dat vervelend. Het is een bijwerking van morfine. Hij kreeg vandaag veel bezoek; vrienden familie en buren stonden de hele dag door aan bed. Hij was alleen niet helemaal bij en zijn optimisme was verdwenen. De morfine zorgde ervoor dat hij erg duf werd en ook flink aan het zweten is. Ook werd  hij kribbig en opstandig. Dit maakte het voor visite niet altijd even fijn. Papa had een bad day! Hij zei zelfs ik wil geen chemo meer. Dit was voor ons niet leuk om te horen. Jolanda praat nog even met pa en later zegt hij zelf dat hij er misschien over een paar dagen wel weer anders over zal denken. Hij zei; mijn vecht lust is even weg. Dit zijn we niet gewend van onze pa. Maar we snappen hem wel. Niemand heeft ooit gezegt dat dit makkelijk zou worden. Dit wordt een kei hard gevecht. Hij heeft vandaag een off-day en dat mag hij. We bekijken het dag tot dag. Morgen weer een dag.

Zo, nu zijn jullie op de hoogte van alles.

Groetjes Tamara

Bijna weekend!

Jaja, Eindelijk het einde van de week is in zicht! Wat ben ik toe aan weekend, nog een aantal uurtjes werken! Weekend, dat is voor mij; Lekker uitslapen (voor zo ver dat kan) en shoppen? en eventueel een leuk dansje doen of gewoon lekker bankhangen met een baar zwijmelfilms of goede actie!
Misschien heb ik genoeg wilskracht en puf en ga ik even naar de nijmeegse zomerfeesten. En misschien blijf ik wel lekker @ home.

Nu nog even mijn laatste uurtjes op werk door bikkelen en dan gaan we 2 dagen ontspannen.

Voor iedereen, een fijn weekend alvast en succes met de laatste uurtjes werken!

BTW, heb mijn hersenpan thuis laten liggen. Portemonnee+ov chipkaart niet mee genomen en met mazzel 3 euro in mn zak op een buskaartje naar mn werk te scoren.. Eindstand; HOE GA IK NAAR HUIS? hahahahahahaha! Ik verzin wel wat...

Kusjes Tamara

kort stukje

Hallo allemaal,

Geen idee welke datum we leven, of het maandag , dinsdag of nou woensdag is.
De zon schijnt! Dat is het eerste wat me vanochtend op viel.. en dat is positief!
Gelukkig maar, ik heb de zon wel een klein beetje gemist de afgelopen weken. Even er van genieten!
Vandaag een uitgebreid gesprek gehad met de verpleegkundige en dat was fijn.

Daarna ben ik weer aan het werk gegaan, het gewone leven gaat ook gewoon weer door he. Het is fijn om lekker aan de slag te zijn. Afleiding is goed!

Mijn familie waardeert de steun en de reacties van jullie allen.
En nog bedankt voor de reacties op mijn blog! Ik vind het super lief hoe jullie mee leven! Ik zal mijn vader een dikke knuffel geven!

Tot de volgende blog! X

weer een ongelovelijke rotdag!

Goedeavond,

Eindelijk zit ik voor het eerst op een fatsoenlijke stoel! De ochtend begon TE vroeg! Ik had de afgelopen nacht niet goed geslapen, vanaf 03.00 uur heb ik mijn bed letterlijk geterroriseerd. Wat een drama. Half 6 klaar wakker en kon niet meer in vaste slaap vallen. Dit is heel vervelend aangezien om kwart over 7 mijn wekker weer ging. Hup aangekleed en wel naar het treinstation in Arnhem. Op weg to my vader.. Om 9 uur staat mijn pa me op te wachten in dukenburg, om zsm naar het Canisius Wilhelmina Ziekenhuis te rijden. Om 9.25 hebben we een afspraak met de chirurg; Dokter S. Ik vind dit geen fijne dokter om mee te praten, hij heeft een negatieve uitstraling tegenover ons en over de kanker. Toch had de dokter wel interessant nieuws, de tumor was voor zo ver ze zagen operabel. Ze willen een beperkt stuk weg halen van het omliggend weefsel om zo een stoma te voorkomen. Dit klinkt natuurlijk als een opluchting, alleen een risico bij uitzaaiingen is dat het weefsel niet sterk genoeg is om zonder stoma te helen. Verder nemen ze ook een biopsie van de lever. Dit wordt op kweek gezet. Het klinkt allemaal okay, en we vragen wanneer deze operatie plaats vind. Woensdag 27-7-2011 wordt ons vadertje geopereerd. Dit is in onze ogen zeer vlug en we zijn met dit nieuws erg blij! Woensdag wordt de dwarsliggende tumor verwijderd! WEG MET DAT DING!  De hoe wat waar en wanneer en waarom wordt allemaal uitgelegd in onze volgende afspraak bij de GIO Poli ( ik weet het! Wat een naam!!!) Dit keer houd het in; Gastro Intestinale Oncologie (kwaadaardige tumoren afdeling in het spijsverteringskanaal)  In deze poli werkt een team van een aantal dames met verrassend de naam; Jolanda!, Harma en nog eentje? Een van deze dames legt ons uit wat ons te wachten staat voor de operatie. Het schema ziet er als volgt uit; dinsdag afspraak met poli, woensdag 2 afspraken met anethesie en wordt er een hartfilmpje gemaakt. En volgende week dinsdag middag,.... Opname.

De inhoud hiervan wordt kort besproken en voor meer details worden we verwezen naar de afspraak van morgen met verpleegkundige Jolanda.

We vertrekken met een aantal papieren en gaan even bij tanken met een kopje koffie in de kantine. Daarna vertrekken we voor een korte periode naar huis om vanmiddag om 14.00 uur weer met tegenzin terug te gaan naar 't CWZ.

--->>> 14.00uur. AANWEZIG op de Longafdeling, en met tegenzin... we zitten in een wachtkamer en de afspraken lopen gigantisch uit... het is pas rond 14.35 voordat we aan de beurt zijn.

De long arts breekt het ijs niet... ze gooit het kapot... Op de ct scan zijn wat zeer vervelende dingen naar boven gekomen. Ze pakt het dossier erbij en klinkt voor ons op de nog ongeziene scans... We krijgen eindelijk de beelden te zien.. (niet dat we er heel veel wijzer van worden). De arts begint te vertellen... het enige wat mijn oren nog horen zijn; meerdere uitzaaiingen, lever, longen, en tumor... Tumor? Hoe bedoel je tumor.. Mijn vader heeft maar 1 tumor! en die zit in de darm.

Nou nee dus! In mijn vaders long is een 2e tumor gevonden. De tijd lijkt even stil te staan en alles om ons heen lijkt in slowmotion te worden afgespeeld. De long arts verteld ons dat de tumor gezien in de long hoogstwaarschijnlijk niet van de darm af komt maar nog eens long kanker er bij is. Het enige wat in mij op komt is Wanneer houdt het nou eens op? Wanneer komen ze eens goed nieuws brengen... het kleine eilandje van grond wat we nog hadden wordt wederom weg geslagen. BOEM.

Daarna vergaat het gesprek heel snel, longpunctie, uitzaaiing punctie, opname vervroegen, longinhoud /blaastest, operatie, klaplong, chemotherapie,bestraling etc zijn de woorden en onderzoeken die zsm verricht worden. Mijn hoofd draait even rondjes en ik zie dat mijn vader even neergeslagen er bij zit.

Wat deze man even in 2 weken te horen heeft gekregen wens ik mijn ergste vijand nog niet toe. Hoe kan dit in vredesnaam gebeuren! Onze pa is zo'n sterke man, voelt zich niet ziek, is overtuigd in het betere en wilt strijden voor zijn leven. En nu... hij zit verloren in de stoel net als mij met zijn ziel onder de arm.
Nou dat is dan toch echt de Jackpot he, zegt pa. Alles wat je krijgen kan dat heb ik, al het harde werken voor niets gedaan. Even lijkt de moed ons totaal in de schoenen te zakken, maar ons wordt gezegd; Probeer positief te blijven! ... Positief te blijven? Na elke neerslag komt er een dubbele klap bij, weer een neerslag, BOEM weer een klap.. weer positieve gedachtes BAM alles wat je maar kan hebben.

De longarts wenst ons veel sterkte en probeert mijn vader zo goed mogelijk te vertellen wat ze nu gaan doen. De verpleegkundige van de longafdeling ook genaamt Jolanda zal met de andere Jolanda van de poli alles samen bespreken. Wat een Jolanda's in een keer, GEK!

Ondertussen heb ik Jo en Chris en wat andere betrokken familieleden/kennissen ingelicht over de situatie. Het maakt het er niet beter op. Je hoort anderen verdriet hebben maar probeer zelf zo sterk mogelijk te blijven. Niet huilen nu! Kom op.. Even door de tranen heen bijten tamara! Ik verman mezelf en probeer met mn vader toch het positieve in alles te zien. Niet dat het werkt maar zonder hoop  is er niks meer,.....

Ondertussen zijn de uren voorbij gegaan en zitten we rond de klok van 16.45 nog steeds in het ziekenhuis. Ik begin nu toch aardig de schijt aan het hele ziekenhuis gebeuren te krijgen! BAH! KLAAR! WEG IK WIL WEG! PAPA MEE EN WEG!

Onderweg zijn we even stil. We kijken elkaar aan en we weten allebei dat het een zwaar gevecht gaat worden. Papa verbreekt de stilte en zegt; Ik laat me niet kisten! ik ga er zeker voor strijden.
Met die woorden laten we het even... en proberen andere dingen als gespreksonderwerp aan te snijden.
We rijden naar Arnhem waar Giovanni in de tattoo store zit voor een sleeve. Mijn vader verteld zijn verhaal niet een keer, niet 2 keer maar zo vaak als hij dat wilt. De grapjes maken is hij niet verleerd. Ookal zijn zijn grapjes op het moment niet gepast en doet het ons pijn. Ik laat hem... dit is zijn manier en dat moeten we accepteren.

Ik kan maar 1 ding nog zeggen, ik ben echt onwijs trots op hem dat hij niet de moed laat zakken! Hij is echt een bikkel en wij zullen hem bijstaan bij elk moment! Hij is een TOONEN! een VECHTER!

MIJN PA! <3

news flash..

Hoi allemaal,

Sommige weten het al. Onze vader is ziek. Hij voelt zich prima.. maar die kleine rotcelletjes in zijn lichaam maken hem van binnen kapot. Ja ik heb het over kanker. Die rotziekte die als een sluipmoordenaar in je lichaam iets veranderd. Ongevraagd, ongewenst en vooral ONNODIG!

Ik ben al met een bericht begonnen over de week van het slechte nieuws, deze zal snel verschijnen (dinsdag). Ik heb hierin beschreven over hoe het voor mij ging vanaf de beruchte dag woensdag 6 juli 2011.

Vandaag heb ik er geen zin meer in om er over te praten, morgen wordt het weer een zware dag met 3 afspraken in het ziekenhuis en ik ga nu mijn laatste uurtjes doorbrengen op de bank met een leeg hoofd.
Got to recharge for tomorrow..

X

Okay ik ga bloggen

Nou en hier ben ik dan. Op blogger.com.
Ik wilde een plek vinden waar ik mijn verhalen op kwijt kan, waar ik mijn emoties kan beschrijven of mijn geweldige belevenissen uitgebreid kan vertellen. Al heb ik de afgelopen dagen geen geweldige dagen gehad.

Terwijl ik in dit blog een bericht aan het schrijven ben, is Giovanni (mijn lover&friend) voor het eerst Facebook aan het ontdekken. Zo maakt het voor mij lastig om in het eerste bericht nog een fatsoenlijk stuk te schrijven, continue vragen over facebook..*zie er blijkbaar uit als de wikipedia van facebook* SHIT!

Ik ga even mijn inspiratie zoeken en zal snel weer terug zijn.

Kus, Tamara